16/3/13

Τα αδιέξοδα της «αριστερής κυβέρνησης»


Τα αδιέξοδα της «αριστερής κυβέρνησης»
Ενα από τα σημεία - κλειδιά που αναδεικνύει ο προσυνεδριακός διάλογος είναι το εξής: Μια μειοψηφία συντρόφων και φίλων δε φαίνεται να διαφωνεί με τη συγκεκριμένη άρνηση του Κόμματος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση «αλά ΣΥΡΙΖΑ» αλλά με τη γενική άρνηση που εκφράζουν οι θέσεις για συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Για να θεωρητικοποιηθεί αυτή η βασική διαφωνία, εμφανίζεται ο εμπλουτισμός της στρατηγικής του Κόμματος ως άρνηση των επεξεργασιών του 15ου Συνεδρίου, ως και ρήξη με το Μαρξισμό. Το ολοκληρωτικό ξερίζωμα των κοινοβουλευτικών αυταπατών ρήξη με το Μαρξισμό! Βέβαια, κοινό χαρακτηριστικό όσων διαφωνούν με αυτή τη θέση είναι ότι αποφεύγουν να περιγράψουν, έστω γενικόλογα, τα χαρακτηριστικά αυτής της κυβέρνησης, τις προτεραιότητές της, τα μέτρα λαϊκής ανακούφισης που θα πάρει. Ο λόγος είναι απλός: Αν το κάνουν, θα φανερωθεί σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η γύμνια του προβαλλόμενου επιχειρήματος.
Για χάρη του διαλόγου, το παρόν άρθρο επιχειρεί να κάνει ό,τι δεν κάνουν οι διαφωνούντες: Να περιγράψει μια τέτοια «Αριστερή Κυβέρνηση» (εφεξής ΑΚ) ώστε να φανερωθούν τα αδιέξοδά της. Είναι δεδομένο ότι μια ΑΚ θα εκλεγεί από το λαό για να αντιμετωπίσει τα μείζονα προβλήματα του τελευταίου. Αν το ζήτημα εξεταστεί κοινωνικοταξικά (υπάρχει άλλος τρόπος;), τα μεγαλύτερα προβλήματα ανά τάξη / στρώμα που θα κληθεί να υπηρετήσει η ΑΚ έχουν ως εξής:
-- Εργατική τάξη: Τεράστια ανεργία και μεγάλη υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης (ΕΔ). Αυτά δεν αγγίζονται. Για την ανεργία νομίζω συμφωνούμε όλοι, η ΑΚ δε θα μπορούσε να λύσει αυτό που ο καπιταλισμός δεν έχει καταφέρει να λύσει εδώ και κάμποσους αιώνες, το πρόβλημα των κρίσεων. Η αειφόρος ανάπτυξη που ονειρεύονται οι αστοί, και συνεπάγεται μικρή ανεργία, προϋποθέτει άρνηση των κρίσεων. Αυτό δε γίνεται, το έχουμε λυμένο. Οι μισθοί όμως; Κάποιοι πιστεύουν ότι τα μεροκάματα δε θα καταβαραθρωθούν από μια κυβέρνηση με συμμετοχή του ΚΚΕ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από αυτή: Οταν το εργατικό κίνημα διεκδικούσε, σε περιόδους ανάπτυξης, 1.400 ευρώ μεικτά, το αίτημα χαρακτηριζόταν «μαξιμαλιστικό». Και εμείς οι ίδιοι βέβαια γνωρίζαμε ότι αυτή η διεκδίκηση δεν είναι εφικτή στο σημερινό καπιταλισμό. Αποτελεί όμως σύνθημα που επιβάλλεται να ζυμωθεί στο ταξικό κίνημα για να αναδείξει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν για την ικανοποίησή τους σε μια άλλου τύπου εξουσία (όχι κυβέρνηση). Στο Πέραμα, άλλωστε, μας λένε ότι «έπρεπε να χαμηλώσετε τις διεκδικήσεις για να μη φύγουν τα καράβια»! Αυτό δε δείχνει το ανεδαφικό της θέσης για σταθερά μεροκάματα στο γερασμένο δυτικό καπιταλισμό; Αν λοιπόν το ΚΚΕ κρατούσε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τα μεροκάματα στα προ κρίσης επίπεδα, ποιος θα επένδυε στην Ελλάδα; Κανείς. Ας είναι καλά η Βουλγαρία, η Ρουμανία κ.λπ. Αυτό όμως σημαίνει κλείσιμο εργοστασίων, αύξηση της ανεργίας, επέκταση της μερικής απασχόλησης, υπονόμευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, αύξηση της φορολόγησης των μισθωτών. Ανθρακες ο θησαυρός...
-- Φτωχομεσαία αγροτιά: Παίρνεται ως δεδομένη η έξοδος από την ΕΕ που αποτελεί την ελάχιστη προϋπόθεση για άσκηση αγροτικής πολιτικής φιλικής προς τους μικρομεσαίους αγρότες. Μέτρα εχθρικά στις ισχυρές αγροτοκτηνοτροφικές καπιταλιστικές μονάδες και μια κάποια εκδίωξή τους από τον πρωτογενή τομέα για να «ανασάνει» ο μικρός αγρότης θα σήμαιναν χρήση χειρότερων μηχανημάτων (ούτε μεγάλοι συνεταιρισμοί μπορούν να ανταγωνιστούν τα μονοπώλια), άρση της καθετοποίησης στην παραγωγή που έχουν πετύχει όμιλοι όπως η «ΦΑΓΕ», απώλεια οικονομιών κλίμακας. Σε τελική ανάλυση, μείωση της παραγωγικότητας της εργασίας, αύξηση του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου εργασίας, αύξηση των τιμών στα ράφια. Ο,τι πιθανόν θα κέρδιζε ο λαός από μια κάποια πάταξη των μεσαζόντων λόγω αυστηρότερων κρατικών ελέγχων θα το έχανε πολλαπλάσια από τις αυξημένες τιμές. Εξάλλου, αν μιλάμε σήμερα για «θάλασσα εισαγωγών» φανταστείτε τι θα γινόταν σε περίπτωση περαιτέρω μείωσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων (αλήθεια, πόσο κάνει σήμερα το Milbona στα Lidl, παρότι έρχεται από Γερμανία, σε σχέση με το ΔΕΛΤΑ;). Συνεπώς, πτώση των πωλήσεων για τις ελληνικές εταιρείες, απολύσεις και μειώσεις μισθών πάντα στο όνομα της επιβίωσης της επιχείρησης...
-- Φτωχοί ΕΒΕ: Στενάζουν από τα λουκέτα, τη ραγδαία προλεταριοποίηση, τα δυσβάσταχτα χρέη που τους πνίγουν. Με οικονομικούς όρους, μιλάμε για συγκέντρωση / συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε κλάδους όπου η κυριαρχία των μονοπωλίων παρουσιάζει κάποια υστέρηση (κύρια ορισμένοι τομείς εμπορίου και υπηρεσιών). Εστω ότι η ΑΚ παίρνει μέτρα ενίσχυσης των μικρομεσαίων (π.χ., αύξηση φορολογίας ΑΕ και μείωση σε ΟΕ - ΕΕ, διατήρηση κάποιων επαγγελμάτων ως «κλειστών», κρατικές επιδοτήσεις σε «μικρούς») σε βάρος των μονοπωλίων. Καταρχήν αυτή η απόφαση θα όξυνε το φαύλο κύκλο της μείωσης ανταγωνιστικότητας, κλεισίματος επιχειρήσεων, ανεργίας. Περαιτέρω, τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια στους φθίνοντες κλάδους δε θα έβρισκαν πεδία τοποθέτησης σε νέους, πιο κερδοφόρους, αφού η πολιτική απόφαση του ΚΚΕ δε θα επέτρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο (αν το επέτρεπε μιλάμε για φιλομονοπωλιακή πολιτική, όχι πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων ΕΒΕ). Ο,τι θα κέρδιζαν οι τελευταίοι από μειωμένους φόρους θα το έχαναν από την τεράστια έλλειψη κρατικών εσόδων (από κάπου πρέπει να μαζέψεις τελικά για στοιχειώδη Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια ή μήπως ούτε αυτά θα κάλυπτε η ΑΚ;).
-- Γυναίκες: Υποφέρουν από διπλή εκμετάλλευση, που εδράζεται στην άνιση αμοιβή για ίση εργασία. Στον καπιταλισμό, όπου η ΕΔ είναι εμπόρευμα, η άνιση αμοιβή για ίση εργασία έχει αντικειμενική βάση: Η γυναίκα είναι πιο ακριβή γιατί τεκνοποιεί, δηλαδή τα έξοδα αναπαραγωγής της ΕΔ είναι μεγαλύτερα. Επειδή ακριβώς έχει αντικειμενικό συμφέρον να μη την προσλάβει (είναι πιο ακριβή), ο καπιταλιστής την «πατάει στο λαιμό» και την πληρώνει λίγο. Θα το λύσει αυτό η ΑΚ; Μα ΕΔ θα υπάρχει ως εμπόρευμα. Εξάλλου, η ίση αμοιβή για ίση εργασία είναι νομικά κατοχυρωμένη σε όλο τον «προηγμένο κόσμο». Μάλλον υπάρχει λόγος που δεν εφαρμόζεται...
Αφού λοιπόν η ΑΚ δεν μπορεί να λύσει όλα τα παραπάνω (και πολλά άλλα) γιατί θα σχηματιστεί; Για να επαναφέρει το επίδομα ανεργίας στα 450 ευρώ; Για να βάλει πλαφόν στις τιμές της ΔΕΗ; Για να σφραγίσει βιβλιάρια ανέργων; Μα τέτοιες ελάχιστες νίκες δεν προϋποθέτουν το ΚΚΕ στην κυβέρνηση. Στη Βουλγαρία (σήμερα) πετυχαίνουν μειώσεις στη ΔΕΗ επειδή ξεσηκώνονται στοιχειωδώς. Χωρίς υποτίμηση στα λαϊκά προβλήματα, και εμείς άλλωστε τα βιώνουμε, αλλά θα κάνει κυβέρνηση το ΚΚΕ για να προσφέρει στο λαό ψίχουλα που αντικειμενικά η μακροημέρευση του καπιταλισμού θα τα πάρει πίσω εν ριπή οφθαλμού; Και σε αυτό το στόχο θα υποτάξουμε τα πάντα;
Αν, σύντροφοι και φίλοι, δεν είναι αυτό οπορτουνισμός, τότε τι είναι;

Αντώνης Πατίδης
ΚΟΒ Ταμπουρ
ίων