Κάτι για ζόρια λέγαμε… (ή "η συγκυβέρνηση της ντροπής" ως απονενοημένο διάβημα)
Αναδημοσίευση από http://fadomduck2.blogspot.gr/
Από ότι φαίνεται, αν και «απονεοημένο» όπως είπαμε, το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ εξετάζεται πλέον αρκετά σοβαρά από τα αστικά πολιτικά επιτελεία, και μόνο μεγάλη φαντασία δεν είχαμε.
Προς επιβεβαίωση αυτού, έρχεται χθεσινή συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρου Τατσόπουλου στην Real news, όπου τολμάει να μιλήσει ανοιχτά για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο μάλιστα ο ίδιος δεν αποκλείει καθόλου!
Αναλυτικότερα:
Μια και όμως δεν είδαμε κάποια αντίδραση από την σημερινή «Αυγή» στις δηλώσεις του βουλευτή τους, πολύ περισσότερο που είδαμε ανάλογες απόψεις να αναδημοσιεύονται («η συνεργασία με την δεξιά δεν μας μολύνει») και μέσα από το κομματικό έντυπο των συνασπισμένων, νομίζω πως δικαιούμαστε να υποθέσουμε πως αυτές εντάσσονται στους ευρύτερους πολιτικούς σχεδιασμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού και το παραμυθάκι της «εσωτερικής δημοκρατίας» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δράκο εδώ και καιρό, μια και καθόλου στο ντούκου δεν πέρασαν, για παράδειγμα, οι διαφοροποιήσεις της Κωσταντοπούλου και του Γλέζου σε σχέση με τον «τρομονόμο».
Άρα λοιπόν ο Τατσόπουλος, μόνο «εκτός γραμμής» δεν είναι.
Και η γραμμή των κυβερνητικών συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αφήνει ανοιχτές όλες τις πόρτες κυριολεκτικά, προκειμένου να έχει άπλετα περιθώρια, τόσο πολιτικών ελιγμών, όσο και ασύστολης δημαγωγίας.
Έτσι εξηγούνται ευκολότατα και οι φαινομενικές αντιφάσεις της γραμμής αυτής, που από την «κυβέρνηση της αριστεράς» για την οποία μιλούσε προεκλογικά, έφτασε να μοιράζει υπουργεία με τους ακροδεξιούς εθνικιστές του Καμένου, να κρατάει πάντα ανοιχτή την παραδοσιακή γραμμή επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, και προσφάτως να συζητάει ακόμη και το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με την ΝΔ, και όλα αυτά μέσα σε δύο μόλις χρόνια!
Ο Τατσόπουλος βλέπει συγκυβέρνηση… ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ
Την… απαγορευμένη συζήτηση για το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποφευχθεί η προοπτική της ακυβερνησίας για τον τόπο, ανοίγει και πάλι ο Πέτρος Τατσόπουλος, με δήλωση που έκανε στη “Real News”.Ξέρουμε βέβαια πως από τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούν πάντα να ισχυριστούν πως ο Τατσόπουλος εκφράζει «προσωπικές απόψεις» και μπλα-μπλα-μπλα...
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει με νόημα, μιλώντας στη ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Κουρή-Χατζηνικολάου:
“Το τι θα πρέπει να γίνει στις επόμενες εκλογές,
θα εξαρτηθεί ανάλογα με το αποτέλεσμα. Αν υπάρχει αποτέλεσμα αυτοδυναμίας, δεν υπάρχει ενδεχόμενο συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Αν το εκλογικό σώμα στειλει για πολλοστή φορά μήνυμα μη αυτοδυναμίας, τότε να συζητήσουμε το θέμα της συνεργασίας. Χωρίς όμως να αισθάνεται κανείς ότι παραδίδεται στον άλλο. Η έντιμη συνεργασία χρειάζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις”, επισημαίνει με δήλωσή του στη “Real News” ο Πέτρος Τατσόπουλος.
Ο γνωστός συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφερθεί και στο παρελθόν στο ενδεχόμενο “συγκατοίκησης” της Νέας Δημοκρατίας και της Κουμουνδούρου στην εξουσία, ώστε να αποτραπεί η ακυβερνησία, και να συγκροτηθεί κοινό μέτωπο κατά της Χρυσής Αυγής.
Μια και όμως δεν είδαμε κάποια αντίδραση από την σημερινή «Αυγή» στις δηλώσεις του βουλευτή τους, πολύ περισσότερο που είδαμε ανάλογες απόψεις να αναδημοσιεύονται («η συνεργασία με την δεξιά δεν μας μολύνει») και μέσα από το κομματικό έντυπο των συνασπισμένων, νομίζω πως δικαιούμαστε να υποθέσουμε πως αυτές εντάσσονται στους ευρύτερους πολιτικούς σχεδιασμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού και το παραμυθάκι της «εσωτερικής δημοκρατίας» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δράκο εδώ και καιρό, μια και καθόλου στο ντούκου δεν πέρασαν, για παράδειγμα, οι διαφοροποιήσεις της Κωσταντοπούλου και του Γλέζου σε σχέση με τον «τρομονόμο».
Άρα λοιπόν ο Τατσόπουλος, μόνο «εκτός γραμμής» δεν είναι.
Και η γραμμή των κυβερνητικών συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αφήνει ανοιχτές όλες τις πόρτες κυριολεκτικά, προκειμένου να έχει άπλετα περιθώρια, τόσο πολιτικών ελιγμών, όσο και ασύστολης δημαγωγίας.
Έτσι εξηγούνται ευκολότατα και οι φαινομενικές αντιφάσεις της γραμμής αυτής, που από την «κυβέρνηση της αριστεράς» για την οποία μιλούσε προεκλογικά, έφτασε να μοιράζει υπουργεία με τους ακροδεξιούς εθνικιστές του Καμένου, να κρατάει πάντα ανοιχτή την παραδοσιακή γραμμή επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, και προσφάτως να συζητάει ακόμη και το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με την ΝΔ, και όλα αυτά μέσα σε δύο μόλις χρόνια!
Με την ΝΔ έχει ήδη εξάλλου ευθυγραμμιστεί απόλυτα, σε δύο τουλάχιστον σημαντικότατα θεσμικά ζητήματα. Στην υπερψήφιση του τρομονόμου που λέγαμε πριν, αλλά και στην διατήρηση του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου, με το μπόνους των +50 εδρών στο πρώτο κόμμα.
Έχουμε λοιπόν κάποια οικονομικά και συνακόλουθα κάποια πολιτικά δεδομένα.
Τα οικονομικά λένε πως η κατάσταση με το εξωτερικό χρέος της χώρας, τα μνημόνια, τα μέτρα, η λιτότητα κλπ, θα συνεχιστεί για επόμενα 30 έως 50 χρόνια τουλάχιστον. Αυτό σημαίνει πως αργά ή γρήγορα οι λαϊκές αντιδράσεις θα ενταθούν, όταν οι αυταπάτες περί «εξόδου από την κρίση» ή της «δυνατότητας διαφορετικής διαχείρισης της» δεξιάς ή «αριστερής», μοιραία κάποια στιγμή καταρρεύσουν.
Μέσα σε αυτό το οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον, οι αστοί θα χρειαστούν «ισχυρές κυβερνήσεις» που θα κλιθούν να πάρουν και νέα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να διαχειριστούν ταυτόχρονα την λαϊκή δυσαρέσκεια.
Με τα μέχρι στιγμής πολιτικά δεδομένα τώρα (και εάν δεν αλλάξει δραματικά κάτι μέχρι τις εκλογές) μία τέτοια «ισχυρή» κυβέρνηση μόνο το άθροισμα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να δίνει. Και εάν τελικά αυτή προκύψει ως η προσφορότερη (ή και η μόνη) λύση του προβλήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει άλλη επιλογή από να την αποδεχθεί, εάν θέλει να παραμείνει και να εδραιωθεί στο κάδρο των αξιόπιστων πολιτικών δυνάμεων της αστικής διαχείρισης.
Εξού και η σπουδή του, για την υπερψήφιση του τρομονόμου από κοινού με την ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καταλληλότερος (από άποψη ελαχιστοποίησης των κοινωνικών αντιδράσεων) για να τον εφαρμόσει κυβερνητικά, στην περίπτωση που επιλεγεί τελικά το χτύπημα και του «άλλου άκρου», σε επίπεδο και κορυφής πλέον.
Έχουμε λοιπόν κάποια οικονομικά και συνακόλουθα κάποια πολιτικά δεδομένα.
Τα οικονομικά λένε πως η κατάσταση με το εξωτερικό χρέος της χώρας, τα μνημόνια, τα μέτρα, η λιτότητα κλπ, θα συνεχιστεί για επόμενα 30 έως 50 χρόνια τουλάχιστον. Αυτό σημαίνει πως αργά ή γρήγορα οι λαϊκές αντιδράσεις θα ενταθούν, όταν οι αυταπάτες περί «εξόδου από την κρίση» ή της «δυνατότητας διαφορετικής διαχείρισης της» δεξιάς ή «αριστερής», μοιραία κάποια στιγμή καταρρεύσουν.
Μέσα σε αυτό το οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον, οι αστοί θα χρειαστούν «ισχυρές κυβερνήσεις» που θα κλιθούν να πάρουν και νέα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να διαχειριστούν ταυτόχρονα την λαϊκή δυσαρέσκεια.
Με τα μέχρι στιγμής πολιτικά δεδομένα τώρα (και εάν δεν αλλάξει δραματικά κάτι μέχρι τις εκλογές) μία τέτοια «ισχυρή» κυβέρνηση μόνο το άθροισμα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να δίνει. Και εάν τελικά αυτή προκύψει ως η προσφορότερη (ή και η μόνη) λύση του προβλήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει άλλη επιλογή από να την αποδεχθεί, εάν θέλει να παραμείνει και να εδραιωθεί στο κάδρο των αξιόπιστων πολιτικών δυνάμεων της αστικής διαχείρισης.
Εξού και η σπουδή του, για την υπερψήφιση του τρομονόμου από κοινού με την ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καταλληλότερος (από άποψη ελαχιστοποίησης των κοινωνικών αντιδράσεων) για να τον εφαρμόσει κυβερνητικά, στην περίπτωση που επιλεγεί τελικά το χτύπημα και του «άλλου άκρου», σε επίπεδο και κορυφής πλέον.
Από την άλλη πλευρά κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να διαλύσει –και μάλιστα άμεσα- στα εξών συνετέθη, ένα σχηματισμό με παραδοσιακά «χαλαρές» (για να μην πω τίποτε άλλο) οργανωτικές δομές, σχεδόν μηδενική ιδεολογική συνοχή, και ελάχιστη κοινωνική βάση, όπως είναι το κόμμα του κ.Τσίπρα.
Ο Τατσόπουλος έτσι παίζει τον ρόλο του «λαγού». Αναφέρει την συγκυβέρνηση με την ΝΔ ως ενδεχόμενο, προκειμένου να μετρηθούν οι αντιδράσεις των οπαδών του χωρίς άμεσο πολιτικό κόστος, για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να αρχίσει να μπαίνει σιγά-σιγά στους οπαδούς του η ιδέα πως κάτι τέτοιο, μόνο «αδιανόητο» δεν είναι τελικά, προκειμένου να μειωθούν οι εσωτερικοί τριγμοί στην περίπτωση που τελικά πραγματοποιηθεί.
Ο Τατσόπουλος έτσι παίζει τον ρόλο του «λαγού». Αναφέρει την συγκυβέρνηση με την ΝΔ ως ενδεχόμενο, προκειμένου να μετρηθούν οι αντιδράσεις των οπαδών του χωρίς άμεσο πολιτικό κόστος, για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να αρχίσει να μπαίνει σιγά-σιγά στους οπαδούς του η ιδέα πως κάτι τέτοιο, μόνο «αδιανόητο» δεν είναι τελικά, προκειμένου να μειωθούν οι εσωτερικοί τριγμοί στην περίπτωση που τελικά πραγματοποιηθεί.
Υ.Γ.Κανένα ορφανό του Λαλιώτη να μας πεί πως άμα "χτυπάμε" τον ΣΥΡΙΖΑ, "κάνουμε πλάτες στην ΝΔ", με την οποία το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας, ο τελευταίος εξετάζει σοβαρότατα;
