Η ιστορία με την Danish Crown δεν είναι καινούργια. Από το 2005 μέχρι σήμερα, έχει απολύσει πάνω από 7.000 εργαζόμενους με τη δικαιολογία ότι τα μεροκάματα στην Δανία είναι ψηλότερα απ' ότι σε άλλες χώρες, ενώ την ίδια περίοδο τα ετήσια κέρδη της εταιρίας ξεπερνούν το 1,5 δισ. κορώνες.
Η διοίκηση της εταιρείας αλλαντικών περίμενε την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, για να μην δημιουργηθούν επιπλέον ερωτηματικά περί ευρωενωσιακής πολιτικής στην προεκλογική περίοδο, για να ανακοινώσει το κλείσιμο ενός ακόμα εργοστασίου στη νήσο Μπορνχόλμ, που σημαίνει ότι πάνω από 200 εργαζόμενοι θα πεταχτούν στον δρόμο. Μάλιστα σε μια τέτοια μικρή κοινωνία δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να βρουν δουλειά και θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν.
Συνέχεια παρακάτω..
Η εταιρία είχε εκβιάσει τους εργαζόμενους να σπάσουν την συλλογική σύμβαση και να δεχτούν μισθολογικές μειώσεις ύψους 8,5% ,για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Οι εργαζόμενοι όμως το αρνήθηκαν, βασισμένοι και στην πείρα παρόμοιων περιπτώσεων όπου αν και οι εργαζόμενοι με την συμβολή των εργοδοτικών σωματείων δέχτηκαν να μειωθούν οι μισθοί, στη συνέχεια οι εταιρίες έκλεισαν και έμειναν άνεργοι.
Ο δε Σύνδεσμος των Βιομηχάνων της Δανίας ήλπιζε ότι θα υποκύψουν οι εργαζόμενοι,ώστε αυτό το παράδειγμα να επεκταθεί και σε άλλες εταιρίες και κλάδους.Αυτή άλλωστε είναι και η λογική τής ανταγωνιστικότητας.
Υπάρχει πείρα
Τα τελευταία χρόνια στη Δανία υπάρχουν μια σειρά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρονται παρακάτω, από τα οποία οι εργαζόμενοι οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα. Συγκεκριμένα:
Το Φλεβάρη του 2009, οι 200 εργαζόμενοι στην «Jydsk Aluminium Industri» δέχονται ύστερα από εκβιασμούς μείωση του μισθού κατά 5% και μια μέρα το μήνα απλήρωτης δουλειάς για να μη γίνουν απολύσεις. Το επόμενο φθινόπωρο απολύθηκαν 30.
Πάλι το Φλεβάρη του 2009, οι 90 εργαζόμενοι στην εταιρεία κατασκευής μπετόν «EJ Βadekabiner» αποδέχονται μισθολογική μείωση ύψους 8% για να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Τον επόμενο Νοέμβρη η εταιρεία μετέφερε την παραγωγή στην Αγγλία και έκλεισε το εργοστάσιο, πετώντας στο δρόμο και τους 90.
Τον Οκτώβρη του 2010 οι εργαζόμενοι στην εταιρεία παραγωγής εργαλείων «Unimerco» δέχτηκαν μισθολογικές μειώσεις ύψους 15%. Το 2011 η εταιρεία πουλήθηκε στην ιαπωνική «Kyocera», η οποία αγνόησε τις προηγούμενες συμφωνίες και προχώρησε σε απολύσεις.
Ακόμα, στην εταιρεία αλλαντικών «Kreatina» το 2011 οι 22 εργαζόμενοι αποδέχονται μείωση του μισθού τους κατά 10% για να μην απολυθούν 5 συνάδελφοί τους. Δύο μήνες μετά την αποδοχή της συμφωνίας η διοίκηση απόλυσε 7.
Το 2012 η σουηδική «HK SCAN», που ήταν και ιδιοκτήτης της «Kreatina», αποφάσισε το κλείσιμό της.
Τον Οκτώβρη 2012 η εταιρία «JYSK», άλλαξε εκβιαστικά τη σύμβαση υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να δεχτούν μείωση 25.000 τον χρόνο.
Το ίδιο η αλυσίδα οικιακών ειδών «Inspiration».
Toν Μάρτη 2011 η ασφαλιστική «Τryg» απαίτησε από τους ασφαλιστές μειώσεις 50% ,που κατέληξε να δεχτούν μειώσεις 5% κάθε χρόνο.
Βγαίνουν συμπεράσματα
Από τα παραπάνω οι εργαζόμενοι και στην Ελλάδα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα:
Ότι δηλαδή η εργοδοτική επίθεση με δικαιολογία την κρίση είναι ενιαία και αφορά όλους τους κλάδους της οικονομίας ανεξάρτητα των οικονομικών αποτελεσμάτων.
Ότι αυτό δεν μπορούσε ποτέ να επιτευχθεί χωρίς την συμβολή των ξεπουλημένων εργοδοτικών σωματείων που και στην προεκλογική περίοδο που μόλις έληξε προσπαθούσαν να πείσουν ότι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης των συνθηκών για τους εργαζόμενους.
Μονόδρομος λοιπόν για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου είναι να ξεπεράσουν το φόβο και να πιστέψουν στη δύναμή τους, δρομολογώντας την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση
Η διοίκηση της εταιρείας αλλαντικών περίμενε την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, για να μην δημιουργηθούν επιπλέον ερωτηματικά περί ευρωενωσιακής πολιτικής στην προεκλογική περίοδο, για να ανακοινώσει το κλείσιμο ενός ακόμα εργοστασίου στη νήσο Μπορνχόλμ, που σημαίνει ότι πάνω από 200 εργαζόμενοι θα πεταχτούν στον δρόμο. Μάλιστα σε μια τέτοια μικρή κοινωνία δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να βρουν δουλειά και θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν.
Συνέχεια παρακάτω..
Η εταιρία είχε εκβιάσει τους εργαζόμενους να σπάσουν την συλλογική σύμβαση και να δεχτούν μισθολογικές μειώσεις ύψους 8,5% ,για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Οι εργαζόμενοι όμως το αρνήθηκαν, βασισμένοι και στην πείρα παρόμοιων περιπτώσεων όπου αν και οι εργαζόμενοι με την συμβολή των εργοδοτικών σωματείων δέχτηκαν να μειωθούν οι μισθοί, στη συνέχεια οι εταιρίες έκλεισαν και έμειναν άνεργοι.
Ο δε Σύνδεσμος των Βιομηχάνων της Δανίας ήλπιζε ότι θα υποκύψουν οι εργαζόμενοι,ώστε αυτό το παράδειγμα να επεκταθεί και σε άλλες εταιρίες και κλάδους.Αυτή άλλωστε είναι και η λογική τής ανταγωνιστικότητας.
Υπάρχει πείρα
Τα τελευταία χρόνια στη Δανία υπάρχουν μια σειρά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρονται παρακάτω, από τα οποία οι εργαζόμενοι οφείλουν να βγάλουν συμπεράσματα. Συγκεκριμένα:
Το Φλεβάρη του 2009, οι 200 εργαζόμενοι στην «Jydsk Aluminium Industri» δέχονται ύστερα από εκβιασμούς μείωση του μισθού κατά 5% και μια μέρα το μήνα απλήρωτης δουλειάς για να μη γίνουν απολύσεις. Το επόμενο φθινόπωρο απολύθηκαν 30.
Πάλι το Φλεβάρη του 2009, οι 90 εργαζόμενοι στην εταιρεία κατασκευής μπετόν «EJ Βadekabiner» αποδέχονται μισθολογική μείωση ύψους 8% για να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Τον επόμενο Νοέμβρη η εταιρεία μετέφερε την παραγωγή στην Αγγλία και έκλεισε το εργοστάσιο, πετώντας στο δρόμο και τους 90.
Τον Οκτώβρη του 2010 οι εργαζόμενοι στην εταιρεία παραγωγής εργαλείων «Unimerco» δέχτηκαν μισθολογικές μειώσεις ύψους 15%. Το 2011 η εταιρεία πουλήθηκε στην ιαπωνική «Kyocera», η οποία αγνόησε τις προηγούμενες συμφωνίες και προχώρησε σε απολύσεις.
Ακόμα, στην εταιρεία αλλαντικών «Kreatina» το 2011 οι 22 εργαζόμενοι αποδέχονται μείωση του μισθού τους κατά 10% για να μην απολυθούν 5 συνάδελφοί τους. Δύο μήνες μετά την αποδοχή της συμφωνίας η διοίκηση απόλυσε 7.
Το 2012 η σουηδική «HK SCAN», που ήταν και ιδιοκτήτης της «Kreatina», αποφάσισε το κλείσιμό της.
Τον Οκτώβρη 2012 η εταιρία «JYSK», άλλαξε εκβιαστικά τη σύμβαση υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να δεχτούν μείωση 25.000 τον χρόνο.
Το ίδιο η αλυσίδα οικιακών ειδών «Inspiration».
Toν Μάρτη 2011 η ασφαλιστική «Τryg» απαίτησε από τους ασφαλιστές μειώσεις 50% ,που κατέληξε να δεχτούν μειώσεις 5% κάθε χρόνο.
Βγαίνουν συμπεράσματα
Από τα παραπάνω οι εργαζόμενοι και στην Ελλάδα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα:
Ότι δηλαδή η εργοδοτική επίθεση με δικαιολογία την κρίση είναι ενιαία και αφορά όλους τους κλάδους της οικονομίας ανεξάρτητα των οικονομικών αποτελεσμάτων.
Ότι αυτό δεν μπορούσε ποτέ να επιτευχθεί χωρίς την συμβολή των ξεπουλημένων εργοδοτικών σωματείων που και στην προεκλογική περίοδο που μόλις έληξε προσπαθούσαν να πείσουν ότι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης των συνθηκών για τους εργαζόμενους.
Μονόδρομος λοιπόν για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου είναι να ξεπεράσουν το φόβο και να πιστέψουν στη δύναμή τους, δρομολογώντας την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση
