Οσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια, είναι ανατριχιαστικά. Τα σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και οι «εταίροι» της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να ξεσπιτωθούν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, επειδή δεν μπορούν να αποπληρώσουν τις δόσεις των δανείων για ένα σπίτι που αγόρασαν μέσω τραπεζικού δανεισμού. Σε εποχές που οι τράπεζες παρακαλούσαν να δανείσουν, σε εποχές που η αγορά real estate βρισκόταν σε έκρηξη, σε εποχές που η καπιταλιστική οικονομία βρισκόταν σε φάση ανόδου, ανάπτυξης. Χιλιάδες οικογένειες λοιπόν φεσώθηκαν, έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά και πήραν ένα σπίτι με δάνειο, με ορίζοντα αποπληρωμής τα 30, 35 και 40 χρόνια. Η πλειοψηφία αυτών των οικογενειών σήμερα βρίσκονται κυριολεκτικά στον «αέρα». Στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, λοιπόν, και με δεδομένο ότι από το περασμένο Σάββατο μπορεί ένα σπίτι, ακόμα και πρώτη κατοικία, να «βγει στο σφυρί», οι τράπεζες εξετάζουν προτάσεις προς τους οφειλέτες - δανειολήπτες, οι οποίες συνοπτικά είναι οι παρακάτω.1. Ανταλλαγή του ακινήτου που είναι υποθηκευμένο με άλλο ακίνητο μικρότερης αξίας. Δηλαδή, η τράπεζα θα παίρνει το σπίτι που δεν μπορεί να πληρώσει ο δανειολήπτης και θα του δίνει ένα άλλο, μικρότερης αξίας, σε άλλη περιοχή, για να μείνει για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η τράπεζα, στη συνέχεια, θα μπορεί να πουλήσει σε άλλον αγοραστή το σπίτι. Πρέπει να σημειώσουμε ότι γι' αυτό το σπίτι, το δάνειο προς την τράπεζα μπορεί να έχει πληρωθεί κανονικά για 5, 10 ή 15 χρόνια. Παρ' όλα αυτά, ο δανειολήπτης χάνει και τα λεφτά και το σπίτι.
2. Επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου και πέραν του προσδόκιμου ορίου ζωής του δανειολήπτη, με μεταφορά βαρών στους εγγυητές - κληρονόμους. Είναι αυτό που λέμε θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, το δάνειο θα μπορεί από 40 - για παράδειγμα - χρόνια να επιμηκύνεται ακόμα και στα 100. Και το «βάρος» αποπληρωμής θα περνά από το γονιό στο παιδί και από το παιδί στο εγγόνι. Θα γεννιούνται παιδιά με χρέη στις τράπεζες...
3. «Σπάσιμο» του δανείου σε δύο μέρη, όπου το ένα τμήμα θα εξυπηρετείται κανονικά και το υπόλοιπο θα «παγώνει» για διάστημα που θα συμφωνηθεί μεταξύ του δανειολήπτη και της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση, η τράπεζα θα εισπράττει μέρος της δόσης του δανείου για κάποιο διάστημα, ενώ το υπόλοιπο θα ξεκινήσει να το εισπράττει μετά από κάποια χρόνια.
4. Μεταφορά της κυριότητας του ακινήτου στην τράπεζα και ο δανειολήπτης θα μένει στο σπίτι του πληρώνοντας ενοίκιο, το οποίο θα καθορίζεται με βάση τις τιμές που ισχύουν σήμερα στην αγορά. Εδώ, ισχύει ό,τι και στην πρώτη περίπτωση. Θα υπάρχουν, δηλαδή, περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποια οικογένεια μπορεί να έχει πληρώσει επί πολλά χρόνια το δάνειο και τώρα θα χάνει το σπίτι και θα πληρώνει και ενοίκιο, πιθανά μεγαλύτερο και από τη δόση που πλήρωνε.
5. Κατάσχεση του σπιτιού, πέταγμα της οικογένειας στο δρόμο και αξιοποίηση του ακινήτου από τις τράπεζες.
Εχει μια σημασία να δούμε το παράδειγμα της καπιταλιστικής Ισπανίας. Εκεί, όπου χωρίς μνημόνια, χωρίς τρόικα ή κουαρτέτο, βρίσκεται σε εξέλιξη το δράμα χιλιάδων οικογενειών που χάνουν τα σπίτια τους. Πριν μερικούς μήνες, το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ισπανίας (INE) παρουσίασε στοιχεία που δείχνουν ότι το 2014 κατασχέθηκαν για να πωληθούν 34.680 πρώτες κατοικίες, δηλαδή 95 σπίτια τη μέρα, που πήγαν στις τράπεζες όπου ήταν υποθηκευμένες. Αντίστοιχα, το 2013, οι εξώσεις είχαν ξεπεράσει τις 80.000. Αν ληφθούν υπόψη οι δευτερεύουσες κατοικίες, τα γραφεία, τα εμπορικά καταστήματα, τα αγροτεμάχια και τα οικόπεδα, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν κατά 9,3% το 2014, φτάνοντας τις 119.442. Στην Ισπανία, λοιπόν, η ανεργία έχει φτάσει περίπου το 24%, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνειά τους και να χάνουν τα σπίτια τους. Υπολογίζεται ότι από την αρχή της κρίσης το 2008, που εκδηλώθηκε πολύ έντονα στον τομέα της αγοράς κατοικίας, 400.000 οικογένειες αντιμετώπισαν διαδικασίες κατάσχεσης από τις τράπεζες, με τη συντριπτική πλειοψηφία να χάνει το σπίτι.
Τα παραπάνω σενάρια θα προχωρήσουν ανάλογα με το πώς θα εκτιμήσουν την κατάσταση οι ελληνικές τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα επενδυτικά funds που ίσως ενδιαφερθούν για την αγορά κατοικιών και άρα για την αγορά «κόκκινων» δανείων. Μπορεί να υλοποιηθούν όλα μαζί ταυτόχρονα, ανάλογα με το προφίλ του οφειλέτη. Κι ενώ αυτές είναι οι προοπτικές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό και σ' αυτόν τον τομέα.
Είναι γεγονός ότι αυτά είναι τα σχέδια που απεργάζονται συγκυβέρνηση και εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών μηχανισμών μαζί με τους τραπεζίτες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό, που παίρνει τα σπίτια και πετάει στο δρόμο τους εργαζόμενους, πρέπει να ανατραπεί, για να δει ο λαός προκοπή και να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει.
2. Επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου και πέραν του προσδόκιμου ορίου ζωής του δανειολήπτη, με μεταφορά βαρών στους εγγυητές - κληρονόμους. Είναι αυτό που λέμε θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, το δάνειο θα μπορεί από 40 - για παράδειγμα - χρόνια να επιμηκύνεται ακόμα και στα 100. Και το «βάρος» αποπληρωμής θα περνά από το γονιό στο παιδί και από το παιδί στο εγγόνι. Θα γεννιούνται παιδιά με χρέη στις τράπεζες...
3. «Σπάσιμο» του δανείου σε δύο μέρη, όπου το ένα τμήμα θα εξυπηρετείται κανονικά και το υπόλοιπο θα «παγώνει» για διάστημα που θα συμφωνηθεί μεταξύ του δανειολήπτη και της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση, η τράπεζα θα εισπράττει μέρος της δόσης του δανείου για κάποιο διάστημα, ενώ το υπόλοιπο θα ξεκινήσει να το εισπράττει μετά από κάποια χρόνια.
4. Μεταφορά της κυριότητας του ακινήτου στην τράπεζα και ο δανειολήπτης θα μένει στο σπίτι του πληρώνοντας ενοίκιο, το οποίο θα καθορίζεται με βάση τις τιμές που ισχύουν σήμερα στην αγορά. Εδώ, ισχύει ό,τι και στην πρώτη περίπτωση. Θα υπάρχουν, δηλαδή, περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποια οικογένεια μπορεί να έχει πληρώσει επί πολλά χρόνια το δάνειο και τώρα θα χάνει το σπίτι και θα πληρώνει και ενοίκιο, πιθανά μεγαλύτερο και από τη δόση που πλήρωνε.
5. Κατάσχεση του σπιτιού, πέταγμα της οικογένειας στο δρόμο και αξιοποίηση του ακινήτου από τις τράπεζες.
Εχει μια σημασία να δούμε το παράδειγμα της καπιταλιστικής Ισπανίας. Εκεί, όπου χωρίς μνημόνια, χωρίς τρόικα ή κουαρτέτο, βρίσκεται σε εξέλιξη το δράμα χιλιάδων οικογενειών που χάνουν τα σπίτια τους. Πριν μερικούς μήνες, το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ισπανίας (INE) παρουσίασε στοιχεία που δείχνουν ότι το 2014 κατασχέθηκαν για να πωληθούν 34.680 πρώτες κατοικίες, δηλαδή 95 σπίτια τη μέρα, που πήγαν στις τράπεζες όπου ήταν υποθηκευμένες. Αντίστοιχα, το 2013, οι εξώσεις είχαν ξεπεράσει τις 80.000. Αν ληφθούν υπόψη οι δευτερεύουσες κατοικίες, τα γραφεία, τα εμπορικά καταστήματα, τα αγροτεμάχια και τα οικόπεδα, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν κατά 9,3% το 2014, φτάνοντας τις 119.442. Στην Ισπανία, λοιπόν, η ανεργία έχει φτάσει περίπου το 24%, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά δάνειά τους και να χάνουν τα σπίτια τους. Υπολογίζεται ότι από την αρχή της κρίσης το 2008, που εκδηλώθηκε πολύ έντονα στον τομέα της αγοράς κατοικίας, 400.000 οικογένειες αντιμετώπισαν διαδικασίες κατάσχεσης από τις τράπεζες, με τη συντριπτική πλειοψηφία να χάνει το σπίτι.
Τα παραπάνω σενάρια θα προχωρήσουν ανάλογα με το πώς θα εκτιμήσουν την κατάσταση οι ελληνικές τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα επενδυτικά funds που ίσως ενδιαφερθούν για την αγορά κατοικιών και άρα για την αγορά «κόκκινων» δανείων. Μπορεί να υλοποιηθούν όλα μαζί ταυτόχρονα, ανάλογα με το προφίλ του οφειλέτη. Κι ενώ αυτές είναι οι προοπτικές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό και σ' αυτόν τον τομέα.
Είναι γεγονός ότι αυτά είναι τα σχέδια που απεργάζονται συγκυβέρνηση και εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών μηχανισμών μαζί με τους τραπεζίτες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό, που παίρνει τα σπίτια και πετάει στο δρόμο τους εργαζόμενους, πρέπει να ανατραπεί, για να δει ο λαός προκοπή και να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει.
