Ακολουθούν οι ομιλίες και φωτογραφικό υλικό.
Δημοτικές
και Περιφερειακές εκλογές 2019
Ομιλία Βικέντιου Αντωνάκη για τους ελεύθερους χώρους στην Καλαμαριά
 |
| Βικέντιος Αντωνάκης |
Γιατί σήμερα επιλέξαμε να αναδείξουμε
το θέμα του παραλιακού μετώπου και των
ελεύθερων χώρων ;
Είναι
αυτό ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα;
Γιατί
δεν μιλάμε για την ανεργία, για τα προβλήματα των νέων, των γυναικών, των
συνταξιούχων, της μίζερης καθημερινότητας που βιώνουμε όλοι μας;
Και
τι σχέση μπορεί να έχει ο Δήμος με όλα αυτά;
Εμείς
οι κομμουνιστές λέμε ότι όλα έχουν σχέση μεταξύ τους.
Πριν
όμως απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, θα ήθελα να σας απευθύνω μία προειδοποίηση:
Είναι σίγουρο ότι τα άλλα κόμματα και οι υποψήφιοι τους, άσχετα αν θα
εμφανιστούν ως “ανεξάρτητοι ”όπως ο σημερινός Δήμαρχος (ο οποίος ότι και να
λέει είναι υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ
και παρά τρίχα του Σύριζα) ή οι διάφορες άλλες ανεξάρτητες υποψηφιότητες
“μαξιλαράκια”, θα επιχειρήσουν να
απορροφήσουν την λαϊκή δυσαρέσκεια, να αποπροσανατολίσουν, ο καθένας από τη
δική του σκοπιά, για το πραγματικό νόημα των εκλογών. Όσο πλησιάζουν οι εκλογές αποφεύγοντας να
πουν την αλήθεια, και προσπαθώντας να υφαρπάξουν την ψήφο μας θα στήσουν
έναν καυγά πάνω σε καθαρά διαχειριστικά ζητήματα και πολλές φορές σε προσωπικό
επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι θα τσακώνονται για το ποιος θα «κάτσει στο σβέρκο
του λαού της Καλαμαριάς» την επομένη των εκλογών. Αυτό αποδεικνύει και το
μεταγραφικό παζάρι που στήθηκε το προηγούμενο διάστημα μεταξύ των άλλων
παρατάξεων και κάποιοι που μέχρι χθες ήταν αντιπολίτευση τώρα είναι μαζί ! Το
ίδιο θα γίνει και μετά τις φετινές εκλογές.
Η
αντιπαράθεση που έχουν είναι κάλπικη. Η στρατηγική σύγκλιση άλλωστε του Σύριζα
με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ , πέρα από τις επιμέρους διαφορές τους αυτό αποδεικνύει.(….)
Και
γιατί έχουν συμφέρον όλοι οι άλλοι –πλην
ΚΚΕ- να αποπροσανατολίσουν το λαό μπροστά στις κάλπες ;
Τι
προσπαθούν να αποκρύψουν από το λαό;
Η
αλήθεια είναι ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρεις είναι μηχανισμός του αστικού
κράτους και αποτελούν επίπεδα διοίκησης
και άσκησης της αστικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο, που καθοδηγούνται
από τις κεντρικές κατευθύνσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και της ΕΕ.
Πως αυτές οι πολιτικές εξειδικεύονται και υλοποιούνται συγκεκριμένα στον τομέα που αφορά αυτό που λένε χωροταξικό
σχεδιασμό σε μια πόλη ή με απλά λόγια υποδομές που αναδεικνύουν την ποιότητα
ζωής των κατοίκων της.
Το
Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού που ισχύει σήμερα και θεσμικά διασφαλίζεται
με τον Καλλικράτη, τον Κλεισθένη και το αστικό νομοθετικό πλαίσιο, εδράζεται
στην πολιτική περαιτέρω εμπορευματοποίησης της γης και της «απελευθέρωσης»
στρατηγικών τομέων της οικονομίας που αποφέρουν τεράστια κερδοφορία στους
επιχειρηματικούς ομίλους (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ.). Προωθεί
την κατάργηση των όποιων περιορισμών υπήρχαν μέχρι σήμερα σχετικά με τις
αλλαγές χρήσεων γης, εφόσον αυτοί εμποδίζουν την επενδυτική δράση του μεγάλου
κεφαλαίου.
Γενικά,
ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός δεν αποτελεί μια κοινωνικά ουδέτερη
τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά στοχεύει στην οργάνωση του χώρου, σύμφωνα με τα
συμφέροντα και τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης.
Παράδειγμα αποτελεί η περιοχή της Καλαμαριάς στην οποία βρισκόμαστε σήμερα.
Στην επέκταση, όπως λέγεται, του Αη Γιάννη.
Μια περιοχή που μπήκε στο σχέδιο πόλης την δεκαετία του 1990,
ακολούθησε μια περίοδος ανοικοδόμησης με εντελώς άναρχο τρόπο και με αποτέλεσμα
τα προβλήματα να είναι υπαρκτά ακόμη και σήμερα.( Έχουν περάσει τρεις δεκαετίες
περίπου και τα προβλήματα όπως πλημμυρικά φαινόμενα, οδικό δίκτυο, ελεύθεροι
χώροι, σχολική στέγη, αποχετευτικό δίκτυο, υψομετρικές διαφορές κ.α παραμένουν και οξύνονται).
Αρχιτέκτονες της περίφημης επέκτασης……………….
Ήταν τα στελέχη της σημερινής διοίκησης του
δήμου ;
Ήταν το αστικό θεσμικό πλαίσιο που
μετατρέπει την γη σε εμπόρευμα; (θυμάστε το εφεύρημα του κοινωνικού συντελεστή
και την εισφορά σε χρήμα).
Ήταν και είναι ο καπιταλιστικός δρόμος
ανάπτυξης που σε περίοδο «εύφορων αγελάδων»
δημιούργησε τις προϋποθέσεις για κερδοφορία σε κάποιους κατασκευαστικούς
και τραπεζικούς ομίλους;
Συμπέρασμα:
Είναι όλα μαζί!
Το
κυρίαρχο όμως ερώτημα είναι ποιος ωφελείται και ποιος χάνει από την καπιταλιστική ανάπτυξη αλλά και από
την καπιταλιστική κρίση. Μόνιμος χαμένος τα εργατικά λαϊκά στρώματα, η μεγάλη
πλειοψηφία του λαού.
Και
μιλάμε για μια περιοχή που ανοικοδομήθηκε από το μηδέν και χρησιμοποιήθηκε σαν
το μοντέλο του αφηγήματος που ακούγαμε για τον δήμο Καλαμαριάς ως προνομιούχο
τόπο κατοικίας και ποιότητας ζωής……
Καταρχήν,
να ξεκαθαρίσουμε ότι για τη ΛΑΪΚΗ
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, για τους κομμουνιστές,
η έννοια ποιότητα ζωής δεν μπορεί να ιδωθεί ξεκομμένα μόνο από τις συνθήκες διαβίωσης ενός κατοίκου,
σε ένα δήμο, όπως είναι η Καλαμαριά, αλλά γενικότερα. Δηλαδή, μιλάμε για ένα
δήμο με αρκετές συνοικίες του
πυκνοκατοικημένες, με υψηλά ποσοστά ανεργίας.
Θέτουμε
λοιπόν τα ερωτήματα.
Τι
λείπει από τις γειτονιές της Καλαμαριάς, από το Βότση, από την Κηφισιά από την
Κρήνη κλπ;
Καταρχήν,
λείπουν ανοιχτοί δημόσιοι χώροι. Υπάρχουν πλατείες, χώροι πρασίνου, ανοιχτοί χώροι αθλητισμού; (Οι μόνοι χώροι που η νεολαία πάει και
παίζει, είναι τα προαύλια των σχολείων, που και αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ανεπαρκή).
Λείπουν, επίσης, ανοιχτοί χώροι αναψυχής. Λείπουν παιδικές χαρές. Λείπουν
ανοιχτοί χώροι στάθμευσης.
Αυτή
είναι η κατάσταση. Λοιπόν, πώς θα εξυπηρετηθεί ένας κόσμος, που επιπλέον είναι
επιβαρυμένος με προβλήματα, όπως είπα πριν; Ανεργία, χαμηλό εισόδημα,
αναδουλειά κ.λπ.. Λείπουν, λοιπόν, χώροι στάθμευσης ανοιχτοί. Λείπουν σωστοί
δρόμοι.
Η ποιότητα ζωής δεν είναι μόνο
κινούμαι άνετα στην περιοχή, αλλά έχω δουλειά, μπορώ να ζήσω, μπορώ να μεγαλώσω
τα παιδιά μου, μπορεί το παιδί μου να πάει να μορφωθεί, να αθληθεί, να ζήσει ανθρώπινα. Όχι πάνω στα
τσιμέντα, να κλωτσά μία μπάλα ή στην Πλατεία Δημαρχείου ή στο προαύλιο του
σχολείου του στα τσιμέντα . Όλα γίνονται με συγκεκριμένο σχεδιασμό. Δηλαδή
υπάρχουν κάποιες βασικές κατευθύνσεις. Αναφερθήκαμε σε κατευθύνσεις της Ε.Ε.
κ.λπ.. Πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση σε μία περιοχή, χωρίς όμως να
εστιάζουμε στον πυρήνα των προβλημάτων; Και κατά την άποψή μας, ο πυρήνας των
προβλημάτων είναι ότι η γη, σήμερα, στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, είναι
εμπόρευμα. Ότι σήμερα, τα τελευταία χρόνια στον Δήμο Καλαμαριάς, έχουν αποχαρακτηριστεί
χώροι πρασίνου, σχολικής στέγης, χώροι αθλητισμού και πολιτισμού. Αυτή είναι η
ουσία, κατά την άποψή μας. Και πρέπει να λάβετε υπόψη κάποια ζητήματα. Δηλαδή,
πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Έχει ο Δήμος τη δυνατότητα, αυτή τη στιγμή, να
δημιουργήσει κάποιους χώρους ανάσας; Ανάσας
πραγματικής. Κατά την άποψή μας, έχει. Εδώ, τουλάχιστον η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, δεν έχει
λαϊκίσει ποτέ. Εμείς παλεύουμε για ένα άλλο σύστημα. Παρόλα αυτά, λέμε τώρα,
στο υπάρχον σύστημα, τι μπορούμε να κάνουμε για να παλέψουμε για κάτι καλύτερο;
Αυτό το ερώτημα το έχουν απαντήσει
στην πράξη οι κομμουνιστές δήμαρχοι………..
Μπορούμε
με την πάλη μας, να κάνουμε και την ποιότητα ζωής, την πραγματική ποιότητα
ζωής, καλύτερη. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, θέμα ιεράρχησης των πραγματικών
αναγκών μας, ζήτημα διεκδίκησης και σύγκρουσης με το σύστημα. ( λαϊκής
αντιπολίτευσης).
Να
αναφέρουμε χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Μεγάλοι ανοιχτοί
χώροι
·
Πρ.
στρατόπεδο Κόδρα
·
Στρατόπεδο
Νταλίπη
·
Παλιές
Καπναποθήκες.
·
Κτήμα
Σηφάκη
·
Πλατεία
Ρόδων
·
οικόπεδο
πίσω από τις παλιές εγκαταστάσεις της express service
·
πάρκο
Ούλαφ Πάλμε
·
πάρκο
Πασαλίδη
Παιδικές
χαρές
Από τις 56
παιδικές χαρές που υπήρχαν στο δήμο μας, εδώ και μια πενταετία έχουν αποξηλωθεί
οι περισσότερες διότι δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές ασφαλείας της Υπ. Απόφασης
27934/2014. Σήμερα λειτουργούν 6 πιστοποιημένες παιδικές χαρές και άλλες 25
έχουν ενταχθεί στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα Φιλόδημος. Τα προβλήματα για την
επανακατασκευή τους εστιάζονται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των πάρκων-πλατειών
που ήταν εγκατεστημένες ( Πρόνοια, ταμείο εθνικής άμυνας ΤΕΘΑ, Κτηματική
εταιρεία δημοσίου) και αφορούν την παραχώρηση
των χώρων προς τον δήμο για να ολοκληρώσει τις τεχνικές μελέτες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πάρκο Κερασούντος.
Ο χώρος του πάρκου είναι
χαρακτηρισμένος ως Άλσος, σύμφωνα με τον Δασικό Χάρτη του Δήμου Καλαμαριάς και
ως ιδιοκτήτης φέρεται το Ταμείο Εθνικής
Άμυνας.
Εντός του πάρκου, έχει κατασκευαστεί
παιδική χαρά, πριν από το έτος 1983, η οποία έχει κριθεί από πιστοποιημένο
φορέα επικίνδυνη, αφού δεν πληροί τους κανόνες ασφαλείας. Όμως, το ιδιοκτησιακό
καθεστώς της έκτασης κωλύει οποιαδήποτε ενέργεια του Δήμου για την αποκατάσταση
της εν λόγω παιδικής χαράς. Επίσης εντός του πάρκου έχει κατασκευαστεί μνημείο
για το «Μπλόκο της Καλαμαριάς», όπως ονομάστηκε η σφαγή 13 Καλαμαριωτών, στις 13 Αυγούστου 1944, από
τους Γερμανούς κατακτητές και τα Τάγματα Ασφαλείας.
Το Ταμείο Εθνικής Άμυνας ως
«ιδιοκτήτης» του πάρκου, σε απάντηση προς το Δήμο, προκλητικά αναφέρει ότι
ουδέποτε έδωσε άδεια για δημιουργία της παιδικής χαράς, ότι δεν φέρει καμία
ευθύνη για την ασφάλεια των παιδιών, και ούτε συναίνεσε στο να θέσει σε κοινή
χρήση την ιδιοκτησία του. Επίσης καλεί το Δήμο να ακολουθήσει τις νόμιμες
διαδικασίες, δηλαδή να προβεί σε σύνταξη Πράξης Αναλογισμού ή σε απευθείας
εξαγορά του πάρκου.
Στην ουσία δηλαδή η κυβέρνηση ζητάει
από τον λαό της Καλαμαριάς να αποζημιώσει
ένα δημόσιο χώρο για να μπορέσει να αποκατασταθεί η παιδική χαρά, ενώ
την ίδια στιγμή χαρίζει εκτάσεις του Ταμείου Εθνικής Άμυνας σε ομάδες αλλά και
σε επιχειρηματικά συμφέροντα (βλέπε γήπεδο ΠΑΟΚ).
Σε σχετική επερώτηση που έχει κάνει
στη βουλή η κοινοβουλευτική ομάδα του Κ.Κ.Ε, η απάντηση από την κυβέρνηση, με
υπογραφή Καμμένου χαρακτηρίζει αυθαίρετες
τις χρήσεις του πάρκου από τον Δήμο και στην ουσία επιβεβαιώνει ότι «δεν
τους καίγεται καρφί» ούτε για την παιδική χαρά, ούτε για το Μνημείο, ούτε για
το πάρκο στο σύνολό του.
Σοβαρές ευθύνες έχει και η Διοίκηση
του Δήμου, που εδώ και χρόνια έχει θαμμένο το θέμα στα συρτάρια, δεν ενημερώνει
τον λαό και δεν διεκδικεί δυναμικά τους δημόσιους χώρους προς όφελος του.
Η
Λαϊκή Συσπείρωση Καλαμαριάς καλεί το λαό σε εγρήγορση και διεκδικητική
ετοιμότητα.
Δεν
πρόκειται να πληρώσουμε για κάτι που μας ανήκει!
Σχολική
στέγη – Συντηρήσεις σχολικών κτιρίων
Τα τελευταία χρόνια οι ΚΑΠ για την
κάλυψη των λειτουργικών δαπανών για τα
σχολεία έχουν μειωθεί δραματικά
για το 2009: 1.079.620 €, από το 2015 μέχρι και το 2018 :
625.000 €/ έτος.
Είναι μια κατάσταση που κάθε χρόνο
χειροτερεύει. Οι κτιριακές υποδομές των
σχολείων συνεχώς υποβαθμίζονται, τα προβλήματα συσσωρεύονται (γερασμένα και ασυντήρητα
κτίρια, υπερκορεσμένα από μαθητές). Παρόλη την υποχρηματοδότηση, όλες οι άλλες
παρατάξεις δεν αντιδρούν αλλά στηρίζουν τις πολιτικές που εμπορευματοποιούν την
παιδεία.
Στηρίζουν τις πολιτικές που αφήνουν τα
περισσότερα παιδιά του δήμου μας έξω από τους παιδικούς σταθμούς.
Έχουμε κάνει πολλές παρεμβάσεις για την αντισεισμική θωράκιση (στατικό
έλεγχο) των δημοτικών κτιρίων και των σχολείων που χτίστηκαν πριν τον νέο
αντισεισμικό κανονισμό (1985). Μετά από την δική μας πίεση, η διοίκηση ένταξε
στο τεχνικό πρόγραμμα του 2018 τον πρωτοβάθμιο
προσεισμικό έλεγχο των σχολείων. Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα.
Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για συγκεκριμένα σχολικά κτίρια, όπως το 3ο
Δημοτικό στην Πόντου, το πέτρινο στην Κρήνη και άλλα.
Χωρίς κανέναν προσεισμικό έλεγχο
παραμένει το 55% των σχολείων της χώρας! Το στοιχείο αυτό βέβαια δεν είναι το
μοναδικό που αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος, σχετικά με την
αντισεισμική θωράκιση σε μια χώρα που είναι η 6η πιο σεισμογενής χώρα στον
κόσμο.
Όσο
αφορά τη σχολική στέγη η λύση που επιλέγουν για να κτιστούν νέα σχολεία είναι
με ΣΔΙΤ. Εδώ να υπενθυμίζουμε επιγραμματικά ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που
κατασκευάζουν σχολεία με ΣΔΙΤ τα νοικιάζουν για 25 χρόνια στο κράτος και
αναλαμβάνουν παράλληλα τη φύλαξη, καθαριότητα και συντήρηση, διαδικασία που
τους δίνει "τον πρώτο λόγο" ως ιδιοκτήτες στη λειτουργία των
σχολείων. Επίσης να επισημάνουμε ότι ο κατασκευαστικός όμιλος βάζει από
ιδίους πόρους περίπου το 16% του συνολικού κόστους, ενώ ο κύριος όγκος της
χρηματοδότησης καλύπτεται από τραπεζικούς δανεισμούς, κύρια με εγγύηση του
Δημοσίου (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων - πρόγραμμα JESSICA κ.ά.). Ετσι, ένας επιχειρηματικός
όμιλος, και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης, διασφαλίζει ότι με την
τοποθέτηση ελάχιστων ιδίων πόρων θα έχει σταθερή απόδοση από το κράτος για 25
χρόνια, που κυμαίνεται το μήνα από 40.000 έως και 160.000, ανάλογα με το
σχολείο. Παράλληλα βέβαια θα έχει τον πρώτο λόγο - ως ιδιοκτήτης - από το
"πού θα μπει ένα καρφί" μέχρι πώς θα αξιοποιούνται οι χώροι του
σχολείου, ιδιαίτερα εκτός του προσυμφωνημένου ωραρίου. Παράλληλα υπάρχουν και
σειρά άλλων θεμάτων, όπως ότι οι Σχολικές Επιτροπές επιφορτίζονται τους
λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου κ.ά., οι οποίοι και είναι πολλαπλάσιοι των
συμβατικών σχολείων, καθώς στα σχολεία με ΣΔΙΤ προβλέπονται συγκεκριμένα
επίπεδα θερμοκρασίας των χώρων, φωτισμού και μάλιστα όλο το 24ωρο για λόγους
ασφαλείας κ.ά. Όμως όλα αυτά υποχρεούνται να τα πληρώνουν οι Σχολικές Επιτροπές
από τα ψίχουλα που παίρνουν από το κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Οι χαρακτηρισμένοι χώροι για σχολική
στέγη παραμένουν αναξιοποίητοι, αφού το βάρος για την απαλλοτρίωση και το
κτίσιμο νέων σχολικών μονάδων έχει περάσει στους δήμους. Παράδειγμα το Οικόπεδο
Τσιγάρα (Χαλδίας). Αφού η διοίκηση του δήμου έσπευσε να το αποχαρακτηρίσει, οι
ιδιοκτήτες των οικοπέδων διεκδικώντας, δικαστικά, την αποζημίωση τους, πέτυχαν
την έκδοση, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, της υπ' αρ. 28994/2012
διαταγή πληρωμής με την οποία ο Δήμος Καλαμαριάς επιτάσσεται να καταβάλλει
συνολικά το ποσό των 5.856.701,30 ευρώ για επιδικασθείσα αποζημίωση, τόκους και
δικαστική δαπάνη.
Στη συνέχεια οι δικαιούχοι με το από
30.5.2013 κατασχετήριο προέβησαν στην κατάσχεση «εις χείρας τρίτων» για το
παραπάνω ποσό με αποτέλεσμα να δεσμευτούν τραπεζικοί λογαριασμοί του Δήμου……….
Άλλο παράδειγμα οι παλιές καπναποθήκες
και ο χώρος που θα χτιστεί το νέο δημοτικό που θα αντικαταστήσει το
«πέτρινο»…….
Είναι
ευθύνη του κράτους να εξασφαλίζει δημόσια αναβαθμισμένη και δωρεάν Παιδεία σε
σύγχρονα και ασφαλή κτίρια. Το κράτος και η κυβέρνηση έχουν την ευθύνη για την
άμεση ανέγερση σχολείων, προχωρώντας
άμεσα στις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις προκειμένου να γίνει αυτό.
Αθλητικοί
χώροι
Υπάρχει
τεράστια έλλειψη. Οι δημοτικές αθλητικές υποδομές δεν επαρκούν, οι
περισσότερες χρειάζονται συντήρηση και
αναβάθμιση.
Στο Δημοτικό Γήπεδο του Αριστοτέλη κάθε μέρα
συνωστίζονται περίπου 500 παιδιά- μικροί αθλητές κάνοντας προπόνηση σε περίπου
10 αθλητικά ερασιτεχνικά σωματεία της Καλαμαριάς.
Αναδείξαμε την έλλειψη χρηματοδότησης από την Γ.Γ.Α
για το γήπεδο του Φοίνικα, σε μια συνοικία που η νεολαία ασφυκτιά και μπαίνει
σε πρώτη προτεραιότητα η στήριξη
προγραμμάτων και δράσεων στον αθλητισμό και πολιτισμό από το Δήμο που θα δώσει
διέξοδο στα νέα παιδιά ενάντια στα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα
Και την ίδια ώρα που ο δήμος μας στερείται από πολιτιστικούς και
αθλητικούς χώρους για τα παιδιά μας, η Μητρόπολη Καλαμαριάς σχεδιάζει να
αναγείρει νέο ναό στην περιοχή του Βότση δίπλα στο 4ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς και
απέναντι από τον νεότευκτο μεγάλων διαστάσεων
ναό της Αγίας Αναστασίας.
Δημιουργείται έτσι μια πρωτοτυπία ίσως παγκόσμια, να υπάρχουν δύο μεγάλοι
εκκλησιαστικοί και λατρευτικοί χώροι σε αντικρυστά οικοδομικά τετράγωνα.
Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Καλαμαριάς θεωρεί
ότι με αυτό το σχεδιασμό δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες της περιοχής όπου
διαμένουν πολλά νεαρά ζευγάρια με μικρά παιδιά. Η περιοχή αυτή, όπως και άλλες
περιοχές της Καλαμαριάς, έχει ανάγκη από οργανωμένους χώρους παιδείας,
πολιτισμού και αθλητισμού.
Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ καταδικάζει τη
στάση που κράτησαν οι δημοτικές παρατάξεις οι οποίες σε προηγούμενο Δημοτικό
Συμβούλιο, αν και υποστήριξαν, υποκριτικά από ότι φάνηκε, το αυτονόητο, ότι
δηλαδή δεν είναι αναγκαίος ένας νέος ναός σε αυτή την γειτονιά, τελικά δεν
ψήφισαν την πρόταση μας, να εξουσιοδοτηθεί ο Δήμαρχος να μεταφέρει τη
θέση και απαίτηση του Δημοτικού Συμβουλίου προς τον Μητροπολίτη Καλαμαριάς, για
να αξιοποιηθεί η συγκεκριμένη έκταση για τη δημιουργία ενός χώρου πολιτισμού πχ
πνευματικό κέντρο, βιβλιοθήκη κλπ. Πριν από μήνες, άλλωστε, ψήφισαν την αλλαγή
των όρων δόμησης στο συγκεκριμένο οικόπεδο για να κτιστεί μεγαλύτερος ναός.
Η στάση των παρατάξεων στο Δημοτικό
συμβούλιο αποδεικνύει ότι οι ανάγκες του λαού της πόλης δεν αποτελούν
προτεραιότητα τους και θυσιάζονται στο βωμό των καλών δημοσίων σχέσεων με την εκκλησία, τη στήριξη
της οποίας προσδοκούν κατά την προεκλογική περίοδο. Αποδεικνύει επίσης ότι δεν
έχουν τη βούληση να εναντιωθούν σε
θεσμούς και συμφέροντα προκειμένου να υπερασπιστούν τις λαϊκές ανάγκες.
Παρκινγκ-
ανοιχτοί χώροι στάθμευσης - συγκοινωνίες
Διεκδίκηση για φθηνές και σύγχρονες
δημόσιες συγκοινωνίες. Επιτέλους επαναλειτουργία της δωρεάν δημοτικής
συγκοινωνίας. Αξιοποίηση του υπόγειου παρκινγκ
στην οδό Μουρουζηδών που ρημάζει εδώ και χρόνια, προς χρήση από τους
μόνιμους κατοίκους, με ένα πολύ χαμηλό αντίτιμο, για να αποσυμφορηθεί κυκλοφοριακά η περιοχή του Κέντρου και να
αναβαθμιστεί η τοπική αγορά.
Φίλες και φίλοι,
Όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν στις γειτονιές της Καλαμαριάς, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στους χώρους Υγείας, σε όλες τις δομές του Δήμου και τις υπηρεσίες. Στηρίξαμε τους εργαζόμενους του Δήμου, ανεξάρτητα από τις εργασιακές τους σχέσεις.
Όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν στις γειτονιές της Καλαμαριάς, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στους χώρους Υγείας, σε όλες τις δομές του Δήμου και τις υπηρεσίες. Στηρίξαμε τους εργαζόμενους του Δήμου, ανεξάρτητα από τις εργασιακές τους σχέσεις.
Αντίπαλοί μας
είναι οι υποψήφιοι των κομμάτων που κυβέρνησαν, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και αυτών
που κυβερνούν, του ΣΥΡΙΖΑ και των ακροδεξιών του Καμμένου και η πολιτική τους.
Είναι οι δήθεν
ανεξάρτητοι οι οποίοι στην ουσία είναι εξαρτημένοι από τις πολιτικές της ΕΕ,
του ΝΑΤΟ, των μεταμνημονιακών μνημονίων για τα οποία δεν βρίσκουν να πουν ούτε
λέξη.
Όλοι οι άλλοι
επίδοξοι υποψήφιοι συμφωνούν στα βασικά
στρατηγικά ζητήματα, κάτι που αποδεικνύεται από τα προεκλογικά
«συνοικέσια και αλληλοπαντρέματα» και θα συνεχιστεί μετεκλογικά με συγκλίσεις
και συναινέσεις.
Αναδεικνύουν
υποκριτικά και παραπλανητικά, όλα τα υπαρκτά τοπικά καθημερινά προβλήματα
(καθαριότητα, ελλείψεις υποδομών,
ασφαλτοστρώσεις, προσβασιμότητα ΑΜΕΑ κλπ), χωρίς να εστιάζουν στις αιτίες που
τα γεννούν (αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο ΕΕ, κυβερνητικές πολιτικές). Προτάσσουν
όλοι τους ένα δήθεν «ρεαλιστικό»
διαχειριστικό προγραμματικό πλαίσιο, στο οποίο απουσιάζει πλήρως οποιαδήποτε
πρόθεση διεκδίκησης και σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές που καταδικάζουν
τους δήμους στην υποχρηματοδότηση.
Αναδεικνύουν παραπλανητικά ένα τάχα
φιλολαϊκό, εκσυγχρονιστικό, μανατζερίστικο προφίλ, που πίσω του κρύβεται
έντεχνα ο αντιδραστικός χαρακτήρας των πολιτικών και των κομμάτων που
στηρίζουν. Παράδειγμα ο Ψινάκης.
Η υποψηφιότητα του Ηλ. Ψινάκη για το
δήμο Μαραθώνα υπήρξε μια εμβληματική για το σύστημα υποψηφιότητα και η εκλογή
του στη θέση του δημάρχου κατά τις προηγούμενες τοπικές εκλογές προβλήθηκε όσο
λίγων.
Για τους αστούς κονδυλοφόρους εκείνης
της περιόδου ήταν το παράδειγμα του «δημάρχου - μάνατζερ», που θα εξελισσόταν
σε «πρότυπο για την Τοπική Διοίκηση», αφού ήταν «πετυχημένος στη δουλειά του»,
«πέρα από κόμματα και παλιές αντιλήψεις».
Στη διάρκεια της θητείας του
απασχόλησε πολλές φορές τα ΜΜΕ με τις πρωτοβουλίες του να αναβαθμίσει τον
Μαραθώνα σε «παγκόσμιο τουριστικό προορισμό», αξιοποιώντας την αναγνωρισιμότητά
του και τις ...φιλίες του στο παγκόσμιο «jet set». Κι όχι μόνο αυτό. Σε
συνεργασία με άλλους «φερέλπιδες» και δήθεν «άφθαρτους» και «υπερκομματικούς»
δημάρχους ανά την Ελλάδα, επιχειρήθηκε να αποτελέσουν «μαγιά» για ευρύτερες
διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, πάντα με το μανδύα του «αυτοδιοικητικού».
Οι εξελίξεις στο δήμο Μαραθώνα και όσα βγήκαν στην
επιφάνεια με την τελευταία φονική καταστροφή, οι ευθύνες που αποδίδουν στη
δημοτική αρχή φανερώνουν πόσο κατασκευασμένα ήταν και τι σκοπιμότητες
υπηρετούσαν όσα γράφονταν και λέγονταν πριν από 5 περίπου χρόνια.
Και επειδή έχει αρχίσει το λιβάνισμα
των «ικανών», «υπερκομματικών» και «άξιων», καλό είναι ο λαός να αξιοποιήσει
την πείρα του και να κλείσει τ' αυτιά απέναντι στους κάθε λογής «σπόνσορες» της
αντιλαϊκής πολιτικής στους δήμους και τις περιφέρειες.
Με αφορμή τις πυρκαγιές στην Ανατ.
Αττική, ακούγεται από διάφορες πλευρές το επιχείρημα ότι στην περιοχή «δεν
έχουν γίνει οργανωμένα έργα», ότι δεν υπάρχει «χωροταξικό και ρυθμιστικό σχέδιο
που να καθορίζει τι και πού θα χτίζει ο καθένας» και ότι έτσι οδηγηθήκαμε στην
καταστροφή.
Επομένως, «αν μπει τάξη» από το
κράτος, μειώνονται οι πιθανότητες να επαναληφθεί το κακό. Η πραγματικότητα όμως
είναι τελείως διαφορετική.
Τις τελευταίες δεκαετίες στην
Ανατολική Αττική υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός, αλλά αυτός υπηρετεί τα
συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου, όχι τις λαϊκές ανάγκες.
Άλλωστε, η αναρχία που χαρακτηρίζει
συνολικά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, δεν θα μπορούσε παρά να εκφράζεται
και σ' αυτόν τον τομέα. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό του αστικού κράτους δεν χωρούσαν
και δεν χωρούν έργα και υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά δεν έχουν
ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο. Επομένως, σχέδιο υπάρχει. Μόνο που αυτό δεν
μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις ανάγκες του
λαού. Κι αυτό αποδείχτηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στη φονική πυρκαγιά στην
Ανατ. Αττική.
Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη και
στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο το
ποσοστό κέρδους, κοντολογίς η οικονομική και πολιτική κυριαρχία των μονοπωλίων,
παράγουν τον αντιλαϊκό χωροταξικό σχεδιασμό που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση.
Ο ρόλος του
Υπερταμείου και η υπαγωγή σε αυτό για 99 χρόνια όλης της δημόσιας περιουσίας
αυτό ακριβώς υλοποιεί.
Πρόσφατα με απόφαση της κυβέρνησης μπήκαν στο
υπερταμείο 604 στρέμματα δημόσιας γης στην Καλαμαριά, όπως το Κόδρα, τα 2ο
– 4ο -7ο – 11ο
-15ο -18ο δημοτικά σχολεία, το 5ο-9ο- 16ο-18ο-
20ο-21ο Νηπιαγωγεία, το Κυβερνείο, τα γήπεδα της Μίκρας,
το γήπεδο του Φοίνικα, οι παλιές Καπναποθήκες, τα πρανή της πλαζ, η Εκκλησία
της Ευαγγελίστριας, το ΚΑΠΗ, ο παιδικός σταθμός και οι φοιτητικές εστίες στην
Κρήνη και άλλες εκτάσεις. Σε ψήφισμα του δημ. συμβουλίου ενάντια στο υπερταμείο
η παράταξη του Σύριζα ψήφισε λευκό.
Γι' αυτό και
η απάντηση του κινήματος δεν μπορεί να δοθεί με αποσπασματικές μάχες, που συσκοτίζουν
τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ που τη στηρίζει.
Μια τέτοια αντιπαράθεση αποδέχεται
στην πράξη τη σημερινή κατάσταση όπου οι λαϊκές ανάγκες θυσιάζονται στο βωμό
της επιχειρηματικής δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, συσκοτίζει τις αιτίες της
εφαρμοζόμενης πολιτικής, συμβάλλει την καλλιέργεια μειωμένων απαιτήσεων και
έχει, ως τελικό στόχο, τη συστράτευση των λαϊκών δυνάμεων πίσω από το ένα ή το
άλλο αστικό μπλοκ.
Αντίθετα, η απάντηση του κινήματος
πρέπει να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την πολιτική
της.
Με αφετηρία την πάλη για την πλήρη
κατάργηση του συνολικού αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου για τις χρήσεις γης,
των ευρωπαϊκών οδηγιών που προωθούν χρήσεις γης προς όφελος των ομίλων, στους
αιγιαλούς, στα δάση, στους ελεύθερους χώρους, στη χωροταξία, στα μεγάλα έργα,
την πάλη για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης του μεγάλου κεφαλαίου
στους ελεύθερους χώρους, μονόδρομος για το λαϊκό κίνημα είναι η συγκέντρωση
δυνάμεων για την αποφασιστική σύγκρουση με την εξουσία της άρχουσας τάξης και
την ΕΕ που τη στηρίζει.
Τελικά, ο χωροταξικός σχεδιασμός προς
όφελος του λαού απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου η γη και
τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή
θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, απαιτεί
εργατική εξουσία που θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Με αυτό το κριτήριο καλούμε το λαό να
σταθεί μπροστά στις κάλπες.
Γι' αυτό σας καλούμε να δώσετε δύναμη
στους συνδυασμούς της "Λαϊκής Συσπείρωσης", τόσο στην Περιφέρεια όσο
και στο δήμο, με υποψήφιους
δοκιμασμένους αγωνιστές σε όλα τα μέτωπα του αγώνα.
Για να στείλουμε μήνυμα αισιοδοξίας
και μαχητικότητας. Γιατί το πραγματικά διαφορετικό για το λαό μπορεί να έρθει
μόνο μέσα από το δυνάμωμα της δικής του πάλης, την αποφασιστική ενίσχυση του
ΚΚΕ στις δημοτικές – περιφερειακές εκλογές, στις ευρωεκλογές, στις βουλευτικές
εκλογές, στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, παντού.
Ομιλία Βασίλη Μπαλτίκα για το
Θαλάσσιο Μέτωπο και τους ελεύθερους Χώρους
 |
| Βασίλης Μπαλτίκας |
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το 2019 είναι μια
χρονιά εκλογικών μαχών. Ήδη μπαίνουμε σιγά σιγά στην τελική ευθεία για την
τριπλή εκλογική μάχη στις 26 Μαΐου για την Τοπική Διοίκηση (Δημοτικές –
Περιφερειακές εκλογές) και τις ευρωεκλογές. Ταυτόχρονα, εδώ και καιρό μπορεί να
πει κανείς, ότι βρισκόμαστε σε μια μακριά προεκλογική περίοδο σχετικά με τις
εθνικές εκλογές, οι οποίες μπορεί να διεξαχθούν είτε τον Οκτώβρη, με τη λήξη
της τρέχουσας θητείας της βουλής, είτε νωρίτερα αν έτσι επιλέξει η κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση το πολιτικό ενδιαφέρον και η αντίστοιχη συζήτηση ανεβαίνουν,
καθώς πλησιάζει η ώρα που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να
“κάνουν ταμείο” και αξιοποιώντας την πείρα τους μέχρι τώρα να πάρουν θέση και με τη στάση τους να
συμβάλλουν στη διαμόρφωση των όρων με τους οποίους το εργατικό – λαϊκό κίνημα
θα συνεχίσει την πάλη του και μετά τις εκλογές. Γιατί, κακά τα ψέματα, την
επόμενη ημέρα, η
ΕΕ θα είναι εδώ, τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους, ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα θα κρατάει το τιμόνι, θα είναι επίσης εδώ. Και μαζί με αυτούς θα είναι εδώ οι σύγχρονες ανάγκες μας, που είναι επίκαιρο και αναγκαίο όσο ποτέ να ικανοποιηθούν.
ΕΕ θα είναι εδώ, τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους, ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα θα κρατάει το τιμόνι, θα είναι επίσης εδώ. Και μαζί με αυτούς θα είναι εδώ οι σύγχρονες ανάγκες μας, που είναι επίκαιρο και αναγκαίο όσο ποτέ να ικανοποιηθούν.
Το αντικείμενο της σημερινής εκδήλωσης και
συζήτησης με μια πρώτη ματιά φαίνεται να έχει τοπικό χαρακτήρα. Από μια άποψη
αυτό εν μέρει ισχύει, γιατί το ειδικό θέμα που θα εξετάσουμε είναι το θαλάσσιο
μέτωπο και οι ελεύθεροι χώροι του Δήμου Καλαμαριάς. Ειδικά σε σχέση με τους
τελευταίους, θα φέρουμε ως παράδειγμα το πρώην Στρατόπεδο Κόδρα, ένα χώρο 300
στρεμμάτων, για τον οποίο ο λαός της Καλαμαριάς, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και οι
εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση δημοτικοί σύμβουλοι, έχουν παλέψει,
προκειμένου να αποτελέσει χώρο πρασίνου. Μια τέτοια προοπτική θα μπορούσε να
είναι πραγματική ανάσα στην περιοχή, αλλά και στο ανατολικό τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος
της Θεσσαλονίκης που στενάζει από την
πυκνή δόμηση.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του ζητήματος,
που η εξέτασή του αναγκαστικά το εντάσσει σε ευρύτερους σχεδιασμούς, που
αφορούν, τουλάχιστον χωροταξικά, ένα μεγάλο τμήμα της παράκτιας ζώνης του
εσώτερου Θερμαϊκού, του κόλπου της Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει μήκος περίπου 40
χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα ευρύτερο σχέδιο που υπό τη σκέπη της διοίκησης
της ΠΚΜ, αφορά μια σειρά παρεμβάσεων αναπλάσεων στην ζώνη που αναφέραμε πριν
και η οποία διαπερνά, από τα δυτικά προς τα ανατολικά τους Δήμους: α) Δέλτα, β)
Αμπελοκήπων – Μενεμένης, γ) Θεσσαλονίκης, δ) Καλαμαριάς, ε) Πυλαίας – Χορτιάτη,
στ) Θερμαϊκού. Πρόκειται για το σχέδιο της “αξιοποίησης” του Παράκτιου Μετώπου.
Το συγκεκριμένο σχέδιο, με τη συγκεκριμένη του μορφή έχει βγει στην επιφάνεια
τα τελευταία 2 με 3 χρόνια και ενόψει των εκλογών για την Τοπική Διοίκηση,
αναδεικνύεται ως ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης. Επιπλέον, συγκεντρώνει την
υποστήριξη του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων από όλο το φάσμα των
αστικών κομμάτων, είτε αυτοί βρίσκονται στη ΠΚΜ και στους Δήμους είτε σε φορείς
και επιμελητήρια, όπως το ΤΕΕ/ΤΚΜ, στην υλοποίησή του εμπλέκεται και η
κυβέρνηση.
Με τη σειρά του όμως, το σχέδιο για το
Παράκτιο Μέτωπο δεν είναι παρά ένα κομμάτι του παζλ που συνθέτει το μεγαλύτερο
πλάνο της αστικής τάξης της χώρας και αφορά τη μορφή της καπιταλιστικής
ανάπτυξης της επόμενης ημέρας στην Ελλάδα και την προσπάθειά της να αναβαθμίσει
οικονομικά και γεωστρατηγικά το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια και ΝΑ
Μεσόγειος). Στο ίδιο κάδρο υπάρχουν και
δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επικρατούν συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης της
καπιταλιστικής οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς και όξυνση των
ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, κράτη,
ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις και συμμαχίες.
Ήδη από την περίοδο του 2007 – 2008, πριν την
εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, προέβαλαν οι
μελλοντικές επιδιώξεις του κεφαλαίου στη χώρα μας, σχετικά με την προώθηση και
ιεράρχηση των κλάδων που θα του απέφεραν τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία στο
μέλλον. Τα παραπάνω αποτυπώνονταν σε τρεις βασικές μελέτες για την ανάπτυξη της
ελληνικής οικονομίας που έχουν πολυσυζητηθεί, του ΚΕΠΕ, του ΙΟΒΕ και της
Αμερικανικής εταιρείας MC KINSEY
που εκπονήθηκε για λογαριασμό του ΣΕΒ. Σύμφωνα με αυτές έπρεπε να δοθεί
προτεραιότητα στην στήριξη των επιχειρήσεων και ομίλων στους παρακάτω κλάδους:
1.
Τουρισμός
2.
Αγροτική
παραγωγή – Αγροδιατροφή
3.
Παραγωγή
και διαμετακόμιση Ενέργειας
4.
Διαμετακομιστικό
εμπόριο
5.
Παραγωγή
Φαρμάκων
6.
Έρευνα
– Τεχνολογία
7.
Ναυτιλία
8.
Εμπορεύσιμες
υπηρεσίες
Τις ίδιες προτεραιότητες έθεταν και οι
μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις, παρά το γεγονός ότι η εκδήλωση της κρίσης
επέδρασε στα οικονομικά δεδομένα της περιόδου και μετέβαλλε πλευρές του
αναπτυξιακού σχεδίου της άρχουσας τάξης. Για παράδειγμα αυτά προωθούσαν οι
κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Α. Σαμαράς με το
σχέδιο υπό τον τίτλο “Ελλάδα 2021”. Τις ίδιες προτεραιότητες ενστερνίζεται και
πράττει ανάλογα η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμέσως πριν. Η
υιοθεσία αυτών των στόχων διαφαινόταν ήδη πριν καταλάβει τον κυβερνητικό θώκο
το 2015, μέσα από τις διακηρύξεις του για την “παραγωγική ανασυγκρότηση” της
χώρας και από τις συμμαχίες του με διάφορους
κλάδους του κεφαλαίου (π.χ. φαρμακοβιομηχανία, χαλυβουργία (σ.σ. αξίζει
να θυμηθεί κανείς την εμφάνιση και τις δηλώσεις της Γ. Αγγελοπούλου στον Alpha
το βράδυ των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015, πριν τις αντίστοιχες του Α. Τσίπρα
μετά την εκ νέου νίκη του ΣΥΡΙΖΑ) κλπ). Αυτή η στοχοπροσήλωση ήταν εμφανής στις
επιλογές και τους χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο προς το Δημοψήφισμα του
Ιούνη του 2015 και τη διαπραγμάτευση με την “Τρόικα” - “θεσμούς” για λογαριασμό
τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου, όπως το εφοπλιστικό που τότε συγκρουόταν με
το αντίστοιχο γερμανικό με έδρα το Αμβούργο. Ήταν η περίοδος που διαμορφώνονταν
οι όροι του 3ου Μνημονίου με το οποίο θα φορτώνονταν νέα βάρη στο λαό, ήταν η
περίοδος που το ΚΚΕ για άλλη μια φορά αποκάλυψε τα κάλπικα διλήμματα που
στήνονταν και κάλεσε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να τα απορρίψουν
και δικαιώθηκε ξανά για τις θέσεις του.
Οι ίδιοι στόχοι εξυπηρετούνται από τις
προσπάθειες της κυβέρνησης και τις προτροπές της αστικής αντιπολίτευσης
(ΝΔ-ΚΙΝΑΛ-ΧΑ-ΕΚ) για ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, στην “ανάδειξη” της
Ελλάδας σε κόμβο εμπορίου, ενεργειακό κόμβο, παγκόσμιο τουριστικό προορισμό.
Αυτό αποδεικνύει ο πακτωλός χρημάτων (κρατικών, ΕΣΠΑ κ.α.) που χορηγείται για
την υποστήριξη των κλάδων που αναφέραμε και την παραπέρα υποταγή σε αυτούς της
εκπαίδευσης, της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογίας με σκοπό την
εξασφάλιση της κερδοφορίας των σχετικών μονοπωλιακών ομίλων. Η υποστήριξη αυτή
παίρνει πολλές μορφές, όπως: α) το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, β) η
φοροληστεία και οι κατασχέσεις, γ) η άμεση και έμμεση οικονομική στήριξη με
επενδυτικούς νόμους, επιδοτήσεις προς την εργοδοσία, φοροαπαλλαγές για το
κεφάλαιο, δ) “ερευνητικά” προγράμματα κομμένα και ραμμένα για τη στήριξη της
επιχειρηματικότητας και την παραγωγή νέων εμπορευμάτων και εμπορεύσιμων
υπηρεσιών και όχι για τη βελτίωση της ζωής του λαού, ε) έργα και υποδομές όχι
για την κάλυψη ζωτικών κοινωνικών αναγκών, αλλά κυρίως για την εξυπηρέτηση της
κερδοφορίας του κεφαλαίου (ειδικά στους
κλάδους που αναφέραμε), στ) ορισμένα ψίχουλα για “ψευτοπαροχές” έτσι
ώστε να πέφτει στάχτη στα μάτια του κόσμου, να καλλιεργείται η στάση αναμονής
και να αποσπάται όπου είναι δυνατό η υποστήριξη στα κυβερνητικά σχέδια κ.ά.
Οι ίδιοι στόχοι εξυπηρετούνται και από την
εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση για λογαριασμό της εγχώριας αστικής
τάξης. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση που επιδιώκει και η βαθύτερη συμμετοχή στους
ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς σχετίζεται με τη μοιρασιά των
υδρογονανθράκων της ΝΑ Μεσογείου, τον έλεγχο των δρόμων εμπορίου και ενέργειας
στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια και το μερίδιο που θα λάβει από αυτά το ελληνικό
κεφάλαιο. Αυτά υπηρετεί ο ρόλος σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην περιοχή που έχει
αναλάβει η κυβέρνηση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών και
τον ηγετικό ρόλο που διεκδικεί στη
Βαλκανική Χερσόνησο, που γίνονται με στόχο την εδραίωση των θέσεων των ΗΠΑ και
ΕΕ σε αντιπαράθεση με τα ρώσικα και κινέζικα κεφάλαια. Όλες οι σχετικές
συμφωνίες και συναντήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τις κυβερνήσεις των
γειτονικών κρατών έχουν ως περιεχόμενο την προώθηση και υλοποίηση μεταφορικών
και ενεργειακών υποδομών με στόχο τη διείσδυση στις αγορές των Βαλκανίων και
της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Είναι επίσης χαρακτηριστική η στήριξη των
επιχειρηματιών της Β. Ελλάδας και όχι μόνο στην συμφωνία των Πρεσπών, επειδή θα
διευκολύνει για αυτούς αυτή τη διείσδυση.
Η υλοποίηση των παραπάνω όμως σημαίνει και
την υλοποίηση και των κατάλληλων υποδομών που θα στηρίξουν και φιλοξενήσουν
όλες αυτές τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των μονοπωλιακών ομίλων.
Χρειάζονται τον αντίστοιχο χωροταξικό σχεδιασμό, ο οποίος στο σημερινό σύστημα,
τον καπιταλισμό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανάπτυξη των σχεδίων και
επιδιώξεων του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης στο χώρο. Για παράδειγμα,
προκειμένου να εγκατασταθούν και να λειτουργήσουν μεγάλα κέντρα Logistics στο
Θριάσιο Πεδίο στην Αττική ή στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου στη Θεσσαλονίκη πρέπει
να οριστούν και να οριοθετηθούν οι αντίστοιχες χρήσεις γης στις περιοχές
ενδιαφέροντος. Αντίστοιχα, το κεφάλαιο που θέλει να βρει κερδοφόρα διέξοδο στις
επενδύσεις στον Τουρισμό και το Εμπόριο, χρειάζεται αναπλάσεις, ξενοδοχεία,
μαρίνες, εμπορικά κέντρα και άλλου τέτοιου τύπου υποδομές, τις οποίες θα
παραγγείλει από το κεφάλαιο του κλάδου των κατασκευών και οι οποίες θα
εγκατασταθούν σε συγκεκριμένους χώρους “φιλέτα” με βάση τα αντίστοιχα
χωροταξικά σχέδια. Και αυτή η πλευρά των επιδιώξεων του κεφαλαίου είναι ήδη
προετοιμασμένη από καιρό. Η συζήτηση για το γενικό χωροταξικό πλαίσιο ανάπτυξης
ολοκληρώθηκε το 2008 και είναι στη βασική γραμμή πολλών κυβερνήσεων, όπως και
της σημερινής, οι οποίες κατά τη διάρκεια της κρίσης το ανέπτυξαν περισσότερο
στην κατεύθυνση της όσο γίνεται γρηγορότερης ανάκαμψης των κερδών της αστικής
τάξης. Έτσι λοιπόν οι νομικές διευθετήσεις για τις fast track επενδύσεις βρήκαν
το συμπλήρωμά τους στη θέσπιση των ΕΧΣ, που αποτελούν fast track χωροταξικά
σχέδια για αυτές τις επενδύσεις. Η υποτιθέμενη “νέα” αντίληψη της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ για την “δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη” και την “ολιστική” προσέγγιση για
τις υποδομές και την “αξιοποίηση” του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων
χώρεσαν στο νέο ΠΔ 59/2018 (ΦΕΚ 114 Α/29-6-2018) για τις χρήσεις γης, το οποίο
ο ΣΕΒ έχει χαρακτηρίσει ως μια από τις 70 «χρησιμότερες» μεταρρυθμίσεις για το
2018.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι
το ΕΧΣ για την ανάπλαση της ΔΕΘ, που γίνεται με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα
και την κερδοφορία της επένδυσης και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Με
εξαίρεση τον τομέα ανάπλασης που περιλαμβάνει το Παλαί Ντε Σπορ, οι υπόλοιποι
τομείς ανάπλασης ορίζονται ως «Κεντρικές λειτουργίες πόλης», μια χρήση η οποία
αφήνει παραθυράκια για επιμέρους λειτουργίες ακόμα και για Καζίνο (χώροι
διεξαγωγής τεχνικών – ψυχαγωγικών παιγνίων αναφέρονται στο ΠΔ). Ακόμα και ο
τομέας V οποίος αναφέρεται ως «ελεύθερος χώρος» στην ΣΜΠΕ,
συγκαταλέγεται στον παραπάνω χαρακτηρισμό χρήση γης, την ίδια στιγμή που ακόμα
και σε αυτό το ΠΔ υπάρχει η δυνατότητα χαρακτηρισμού εκτάσεων ως αμιγώς
«Ελεύθεροι χώροι και Αστικού Πρασίνου» με άρθρο 7 στο οποίο δεν επιτρέπεται
κάτι πέρα από κοινόχρηστους χώρους παραμονής, αναψυχής, ποδηλατοδρόμων,
πλατειών, αλσών, πρασίνου παιδικών χαρών κ.ά. Επομένως, δεν διασφαλίζεται σε
καμία περίπτωση η παρουσία πρασίνου στους χώρους αυτούς, πόσο μάλλον γίνεται
πιο έκδηλη η τάση «τσιμεντοποίησης».
Αυτή η στρατηγική σύγκλιση μεταξύ στελεχών
του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα δηλώνουν ότι θα ηγηθούν σε δήθεν «προοδευτικά μέτωπα», της
Διοίκησης της Περιφέρειας και αυτοδιοικητικών στελεχών των αστικών κομμάτων
όπως του κ.Μπουτάρη, αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά στο αναπτυξιακό συνέδριο, στη
ΔΕΘ, στο συνέδριο των βιομήχανων Thessaloniki Summit. Εκεί όλοι μαζί έστρωσαν
«κόκκινα χαλιά» σε επιχειρηματικούς ομίλους και στελέχη των αμερικάνικης
πρεσβείας και προξενείου. Εκεί επίσης εκφράστηκε και η σύμπνοια και η δέσμευση
όλων αυτών για την υλοποίηση των σχεδίων για το Παράκτιο Μέτωπο του
πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης και η αντίληψη
κεφαλαίου-κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για τους ελευθέρους χώρους, τις αστικές
αναπλάσεις και όσα σχετικά αναφέραμε ως τώρα. Έχει ενδιαφέρον από αυτή την
άποψη να σταχυολογήσουμε ορισμένες θέσεις που εξέφρασε εκ μέρους της κυβέρνησης
ο Υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης στο 11ο ΠΣΚΜ (το αναπτυξιακό), τα οποία
θα φωτίσουν καλύτερα την ουσία του θέματος της σημερινής εκδήλωσης :
1) Ανάπλαση και αναβάθμιση των
ιστορικών κέντρων των πόλεων, Αθήνας,Θεσσαλονίκης και άλλων περιφερειακών
πρωτευουσών. Αναβάθμιση του
κτιριακού αποθέματος και αξιοποίηση κενών εγκαταστάσεων, κτιρίων και
διαμερισμάτων, ιστορικών γειτονιών και διαδρομών των πόλεων. Προπαγάνδισε τις
αναπλάσεις αναφέροντας ως στόχους : α) ευχολόγια μείωση ανεργίας,
παραβατικότητας και εγκληματικότητας, β) ενδυνάμωση των οικονομικών,
εμπορικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Να σημειώσουμε, ότι σχετικά
με τις κοινωνικές υποδομές (πάρκα, παιδικές χαρές κλπ), υπάρχει η τάση για
“αυτοχρηματοδότηση” της λειτουργίας και συντήρησής τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα
ανέφερε την ίδια ημέρα στην τοποθέτησή του ο Χ. Σπίρτζης (πείραμα του “αυτοδιαχειριζόμενου”
από τη γειτονιά πάρκου της οδού Σβώλου στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία με το ΔΘ).
Ειδικά για τις αναπλάσεις περιοχών διατύπωσε ότι στόχοι είναι “α) η οικονομική,
κοινωνική, περιβαλλοντική αναγέννησή τους, β) η επανακατοίκηση περιοχών, γ) η
βελτίωση ποιότητας ζωής των κατοίκων, δ) ενίσχυση των βασικών οικονομικών
δραστηριοτήτων (τουρισμός, εμπόριο, βιοτεχνία), ε) ενίσχυση της αστικής
επιχειρηματικότητας και στ) προσέλκυση νέων ανταγωνιστικών χρήσεων και
λειτουργιών”.
2) Αξιοποίηση διατηρητέων κτιρίων. Συνιστώσα του “νέου
μοντέλου ανάπτυξης”, η οποία μπορεί να “δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής
ανάκαμψης”.
3) Ανάδειξη πολιτιστικής κληρονομιάς
και σύνδεση με τον τουρισμό. Η
κυβέρνηση σχεδιάζει, στα πλαίσια εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, με
πολιτικές “διάχυσης του πολιτισμού μας σ' όλο τον κόσμο”. Μνημεία μη
επισκέψιμα θα καταστούν επισκέψιμα, θα προβληθούν και “θα ενταχθούν στην
τουριστική αλυσίδα”.
4) Αναβάθμιση και αξιοποίηση ελεύθερων
χώρων. Μίλησε για αξιοποίηση τέτοια που θα καθιστά
τους χώρους “χρηστικούς”, με απαραίτητη προϋπόθεση για τη χρήση τους την
“οργάνωση δραστηριοτήτων ελκυστικών σε όλα τα ηλικιακά και κοινωνικά στρώματα
και με πρόνοια για την οικονομική εξυπηρέτηση του χώρου” (σ.σ. με βάση
τα ως σήμερα δείγματα γραφής δεν μιλάμε φυσικά για κρατική χρηματοδότηση...).
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έφερε: “ένα γήπεδο, μια παιδική χαρά,
ένα υπαίθριο θέατρο, ένα μικρό καφενείο είναι υποδομές που κοστίζουν
ελάχιστα και δημιουργούν εστίες υγιούς και κερδοφόρας εμπορικής δραστηριότητας”.
5)
Δάση, ποτάμια, θάλασσες, ιαματικές πηγές κλπ . Απροσπέλαστα και αναξιοποίητα αγαθά θα
αποκατασταθούν και θα αξιοποιηθούν σε συνεργασία με Δήμους και Περιφέρειες. Σε
άλλη συνεδρία ο Φάμελος είχε αναφέρει ως αδιανόητο το να μην παράγεται ούτε 1%
του ΑΕΠ στα δάση…
Δεν θα γίνει εκτενής σχολιασμός των παραπάνω,
αξίζει όμως να υπογραμμίσουμε πως τα παραπάνω συνδέονται με: α) το χωρικό
σχεδιασμό του κεφαλαίου (βλέπε επίσης Ρυθμιστικά Σχέδια, ΓΠΣ, Περιφερειακά
Χωρικά Σχέδια, ΕΧΣ κλπ), β) την προσπάθεια διαμόρφωσης συνθηκών για κερδοφόρα
διέξοδο κεφαλαίων στον κατασκευαστικό κλάδο ( π.χ. αναπλάσεις), γ)
την ενίσχυση του “τουριστικού” εμπορεύματος των πόλεων, είναι άλλωστε
κυβερνητικός στόχος ο τουρισμός πόλεων σε όλη τη διάρκεια του έτους και όχι
μόνο κατά τη θερινή περίοδο στα γνωστά παραθεριστικά κέντρα, δ) συγκέντρωση γης
στις πόλεις π.χ. ποιοι, πώς και για ποιο σκοπό θα επαναχρησιμοποιήσουν
διαμερίσματα, κτίρια, εγκαταστάσεις (βλ. Airbnb), ε) ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της
βελτίωσης ποιότητας ζωής των κατοίκων σε συνθήκες όξυνσης της επίθεσης του
κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η οποία σε επίπεδο υποδομών
και παρεμβάσεων στον αστικό ιστό περιγράφεται από τα προηγούμενα.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
αν κάποιος έχει στοιχειωδώς ενημερωθεί για τα
σχέδια των έργων και παρεμβάσεων που διακηρύσσονται σχετικά με το παραλιακό
μέτωπο και με βάση τα όσα αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής, καταλαβαίνει το λόγο που
το ζήτημα ανεβαίνει διαρκώς στην ατζέντα της συζήτησης. Στα πλαίσια της
αναζήτησης πεδίων για κερδοφόρες επενδύσεις από τους επιχειρηματικούς ομίλους,
τα επιτελεία και οι οικονομικοί τους σύμβουλοι διαβλέπουν τη δυνατότητα μέσω
της εγκατάστασης τουριστικών και εμπορικών χρήσεων, εγκατάσταση μαρίνων, την
αξιοποίηση κελυφών κτιρίων κλπ να διασφαλίσουν σημαντικά κέρδη τόσο οι μεγάλοι
κατασκευαστές όσο και οι υπόλοιποι επιχειρηματικοί όμιλοι. Χρόνια εγκατάλειψης
του μεγαλύτερου τμήματος του παραλιακού μετώπου, εμπορευματοποίησης των
περιοχών φιλέτων, άναρχης χωροθέτησης χρήσεων και μόλυνσης του Θερμαϊκού, έχουν
οδηγήσει στην άσχημη κατάσταση που όλοι αναγνωρίζουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι αυτή η άσχημη κατάσταση χρήζει παρεμβάσεων. Αναμένουμε οπωσδήποτε τα
αποτελέσματα από την ολοκλήρωση του ειδικού χωρικού σχεδίου όπου θα αποτυπωθούν
σε πρώτη φάση πολεοδομικοί όροι, χωροθέτηση χρήσεων κλπ.
Ας δούμε όμως τι έχει δει μέχρι στιγμής το
φως της δημοσιότητας. Με την υποστήριξη της κυβέρνησης η ΠΚΜ, το ΤΕΕ/ΤΚΜ και οι
Δήμοι Δέλτα, Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς και Πυλαίας –
Χορτιάτη αποφάσισαν τον 11/2017 να προχώρησουν στην εκπόνηση μελέτης ΕΧΣ, το
οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο μέσα στους επόμενους μήνες. Ο κύριος λόγος που απαιτείται η σύνταξη του
ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΩΡΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, είναι για να παράσχει το αναγκαίο χωρικό πλαίσιο, για
την ανάκαμψη αρχικώς και την ανάπτυξη στην συνέχεια της περιφερειακής
οικονομίας, σε πλήρη εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές προοπτικές και το ευρωπαϊκό
πλαίσιο, όπως αυτό συνοψίζεται στη
Στρατηγική «Ευρώπη 2020» και στη «Territorial Agenda 2020”. Είναι γνωστό εξ’
άλλου, ότι η Στρατηγική «Ευρώπη 2020»
αποτελεί επίσημο και δεσμευτικό οδηγό για όλες τις τομεακές και περιφερειακές
ευρωπαϊκές πολιτικές. Φυσικά αυτή η στρατηγική ενσωματώνεται σε πλήθος νομοθετημάτων μεταξύ των οποίων και
όσων αφορούν, η εμπεριέχουν χωρικές ρυθμίσεις. Στόχος του συνολικού
εγχειρήματος δηλώθηκε η δημιουργία του νέου brand name των επόμενων δεκαετιών
για τη Θεσσαλονίκη.
Ήδη πιο πριν και στην ίδια λογική προωθούνταν
οι πρώτες δράσεις στη δυτική πλευρά του μετώπου (δήμοι Δέλτα και Αμπελοκήπων –
Μενεμένης) με την εξυγίανση του εδάφους
(πρόγραμμα Terra Med και χρηματοδότηση ΕΣΠΑ) από τη ρύπανση που προκάλεσε, τα
προηγούμενα χρόνια, η ασύδοτη δράση του κεφαλαίου, προκειμένου να θυσιαστεί
ξανά η περιοχή στο βωμό της προσδοκώμενης καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αποτελεί
βέβαια πρόκληση οι πολιτικοί συνυπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στο
δυτικό παράκτιο μέτωπο, να πανηγυρίζουν για την καθυστερημένη έναρξη των έργων.
Δεν είναι άραγε αυτοί ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ –ΚΙΝΑΛ που τόσα χρόνια κυβερνούν και διοικούν
Περιφέρεια και Δήμους;
Παράλληλα στο Δήμο Θερμαϊκού, αν και δε
συμμετείχε στην παραπάνω ομάδα εργασίας προωθούνται έργα αστικού σχεδιασμού και
ανάπλασης στο οικιστικό τμήμα (μελέτη για τη διάβρωση ακτών, ανάπλαση της
παραλιακής ζώνης της Αγίας Τριάδας (2,5 εκατ €) και της Ν. Μηχανιώνας (1,1 εκατ
€), καθορισμός χερσαίων ζωνών).
Σύμφωνα με τις προτάσεις του ΤΕΕ/ΤΚΜ για την εκπόνηση της μελέτης του ΕΧΣ,
που παρουσίασε το στέλεχος του Επιμελητηρίου Τάκης Δούμας, το παραλιακό τμήμα προτείνεται να οργανωθεί σε επτά ενότητες:
1.Δυτική πλευρά στην περιοχή του
Δενδροποτάμου και στην αρχή της οδού 26ης Οκτωβρίου ως τα Δικαστήρια: Προβλέπεται
εξυγίανση και ανάπλαση της περιοχής του Δενδροποτάμου, των παλιών βυρσοδεψείων
και λειτουργική ένωση με τις υπερτοπικές χρήσεις της οδού 26ης
Οκτωβρίου. Περιλαμβάνει: εκβολή Δενδροποτάμου, ρέμα βυρσοδεψείων, πύλη 16 ΟΛΘ,
πύλη 8 ΟΛΘ, Porto Center, Porto
Pallas, Μουσείο Ύδρευσης, παλιά σφαγεία, FIX,
νέο κτίριο Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ξενοδοχείο Met
και «Λιμάνι Center».
2.Πορεία μνήμης από την Πλατεία Ελευθερίας
μέχρι το Μουσείο Ολοκαυτώματος: Προβλέπεται λειτουργική ένωση της Πλατείας
Ελευθερίας δια μέσου ΟΛΘ – παλιού Τελωνείου – κτιρίων στάβλων – εγκαταστάσεων
παλιού εμπορευματικού σταθμού, με το χώρο του νέου Μουσείου Ολοκαυτώματος.
3.Άξονας περιπάτου Λεωφόρου Νίκης: Προβλέπεται ένας
άξονας περιπάτου από το Λευκό Πύργο μέχρι την Πλατεία Ελευθερίας, με νέα
δεδομένα (διαπλάτυνση, μεταφορά ποδηλατοδρόμου), ανεξάρτητα από την πεζοδρόμηση
της Λεωφόρου Νίκης.
4.Περιοχή Μεγάρου Μουσικής – Ποσειδωνίου –
Αλλατίνη μέχρι τα όρια του Δήμου Καλαμαριάς: Πρόκειται για μια
ολοκληρωμένη παρέμβαση, που περιλαμβάνει ενιαία και συνολική πολεοδομική
ρύθμιση, με λειτουργική ενοποίηση των χώρων του Μεγάρου Μουσικής, των Μύλων
Αλλατίνη, του Ποσειδωνίου, της χωροθετημένης μαρίνας και εκτός σχεδίου
περιοχής, με πρόβλεψη ανάπτυξης αθλητικών εγκαταστάσεων ως τα όρια του Δήμου
Καλαμαριάς.
5.Παράκτια ζώνη Δήμου Καλαμαριάς, που
παρακολουθεί τις οδούς Σοφούλη και Πλαστήρα: Προβλέπεται
ενεργοποίηση των προβλεπόμενων και θεσμοθετημένων ρυθμίσεων για το παράκτιο
μέτωπο του Δήμου, τόσο από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, όσο κι από το υπό
έκδοση Προεδρικό Διάταγμα για τις παρεμβάσεις στο χώρο αυτό, από τα όρια της
Θεσσαλονίκης μέχρι την Εθνική Σχολή Δικαστών.
6.Περιοχές ένθεν κακείθεν της Λεωφόρου
Γεωργικής Σχολής μετά την Περιφερειακή Τάφρο έως το Αγρόκτημα του ΑΠΘ (Πράσινα
Φανάρια): Αφορά σε
πολεοδομικές παρεμβάσεις, που προβλέπονται από το ΓΠΣ, από τα όρια της Καλαμαριάς
μέχρι το Αγρόκτημα του ΑΠΘ. Ταυτόχρονα, αξιοποίηση δυο μεγάλων δημόσιων
κτημάτων, στο πλαίσιο της ενιαίας και συνολικής παρέμβασης, που θα περιλαμβάνει
την επέκταση της γραμμής του μετρό προς το αεροδρόμιο, τα μεγάλα εμπορικά
κέντρα, τη μαρίνα του Δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη και τις εντασσόμενες σε σχέδιο
περιοχές εμβαδού περίπου 1.100 στρεμμάτων.
7.Καλοχώρι – Δενδροπόταμος: Ήδη αναφέρθηκε
προηγουμένως ο σχεδιασμός των πρώτων
παρεμβάσεων.
(Δελτίο
τύπου της ΠΚΜ για την συνάντηση της ομάδας εργασίας, 7/11/2017)
Στην ουσία γίνεται μια προσπάθεια να μπουν οι
βλέψεις για «ανάπτυξη» και τα σχέδια αναπλάσεων των Δημοτικών διοικήσεων κάτω
από μια ενιαία ομπρέλα, ένα όσο γίνεται πιο ενιαίο σχέδιο υπό τη σκέπη της
Περιφέρειας και με την αρωγή της κυβέρνησης που θα εγκρίνει το ΕΧΣ και θα
εκδώσει το σχετικό ΦΕΚ, να προχωρήσουν παρακάτω, στην εκπόνηση και «ωρίμανση»
μελετών, στην αναζήτηση και εξασφάλιση χρηματοδότησης. Παρόλα αυτά, ορισμένα
από τα επιμέρους σχέδια που ενοποιούνται με αυτό τον τρόπο είναι πιο ώριμα, είναι
πιο επεξεργασμένα. Θα χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα του μετώπου του Δήμου
Θεσσαλονίκης από αυτά για να απαντήσουμε ακόμα πιο ξεκάθαρα στο ερώτημα, «από
ποιόν και για ποιόν» προωθούνται όλα αυτά;
Το
παραλιακό μέτωπο του Δήμου Θεσσαλονίκης:
Μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι η διοίκηση
Μπουτάρη στο ΔΘ ήταν μπροστάρης και προάγγελος των παραπάνω. Μέσα σε όλες
τις προγραμματικές διακηρύξεις της, την
πολιτική που εφαρμόζει παίζει κυρίαρχο ρόλο η προσπάθεια ανάδειξης του Δήμου σε
επιχειρηματικό, τουριστικό, εμπορικό, συνεδριακό-εκθεσιακό κέντρο με κύριο
μοχλό την προώθηση της παράδοσης στο
κεφάλαιο όλων των διαθέσιμων υποδομών και πόρων μέσα στα διοικητικά όρια του
δήμου (από τις υφιστάμενες υποδομές αναψυχής, τουρισμού, μεταφορών, εμπορίου
μέχρι την επιχειρηματικότητα στην εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια, την επιστημονική
έρευνα και την τεχνολογία). Αυτά είναι καταγεγραμμένα σε κείμενα, αποφάσεις και
συνεργασίες μέχρι και με το ίδρυμα Rockefeller, και την Παγκόσμια
Τράπεζα (π.χ. Στρατηγική για τη Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα, Στρατηγική για την
Αστική Ανθεκτικότητα κλπ). Πρόκειται για την εξειδίκευση των στόχων της
ελληνικής αστικής τάξης που αναφέραμε στην αρχή στο επίπεδο ΠΚΜ, που
συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για την επίτευξή τους, αλλά
και την παραπέρα εξειδίκευσή τους στο Δήμο, η οποία περιλαμβάνει ρητά το
παραλιακό μέτωπο.
Η υποστήριξη όλων αυτών των επιχειρηματικών
δραστηριοτήτων σήμαινε για το δήμο την επίλυση ενός χωροταξικού γρίφου, καθώς
σήμαινε την προσπάθεια συνύπαρξης και το σχεδιασμό ανταγωνιστικών μεταξύ τους
και πολλές φορές αλληλοαποκλειόμενων χρήσεων γης και λειτουργιών. Και αυτό
γιατί στον καπιταλισμό σήμερα, εκτός από την γενική επιδίωξη όλων των
μονοπωλιακών ομίλων για την διαιώνιση και αύξηση των κερδών τους, υπάρχει και ο
ανταγωνισμός μεταξύ των διαφορετικών κλάδων και των ξεχωριστών καπιταλιστών
μέσα στον ίδιο κλάδο, για την επικράτηση του ισχυρότερου που θα αποσπάσει
περισσότερη υπεραξία, που θα αυξήσει το δικό του ποσοστό κέρδους. Έτσι λοιπόν
στο ΓΠΣ του ΔΘ που βρίσκεται στη Β2 ΄Φάση της διαβούλευσης, βλέπει κανείς την
προσπάθεια συμβιβασμού ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου που έχουν
επενδύσει στον ΟΛΘ, στη ΓΑΙΑΟΣΕ, στη ΔΕΘ, τον τουρισμό ,το εμπόριο κλπ. Μέσα σε
όλα αυτά γίνεται λόγος για ανταγωνιστικότητα, «ανάπτυξη» (σ.σ. καπιταλιστική),
τοπόσημα και brandnames, τη διαχείριση περιοχών φιλέτων με όρους που
θα καθοριστούν από ΕΧΣ, τη συνδεσιμότητα για την μεταφορά και διακίνηση
εμπορευμάτων. Μέσα από όλη αυτή την επεξεργασία λείπει μονάχα ο σχεδιασμός για
την ικανοποίηση σύγχρονων κοινωνικών αναγκών (π.χ. ούτε λόγος για χωροθέτηση
νέων σχολείων, η έλλειψη ελεύθερων χώρων προτείνεται να αντιμετωπιστεί με
άνοιγμα των σχολικών αυλών τις απογευματινές ώρες). Την πρακτική των ΕΧΣ την
είδαμε ήδη με το παράδειγμα τη ΔΕΘ που αναφέραμε προηγουμένως.
Το παραλιακό μέτωπο του ΔΘ συνδέεται με όλες
αυτές τις εξυπηρετήσεις. Από τις επτά ενότητες χωρικών παρεμβάσεων που
αναφέραμε πριν, εκτείνεται σε μέρος της πρώτης (δυτικά του λιμανιού μέχρι τα
σύνορα με Αμπελόκηπους – Μενεμένη) και συμπεριλαμβάνει τις ενότητες 2,3 και 4
μέχρι τα σύνορα με το Δήμο Καλαμαριάς. Η πρόσφατη μελέτη της Deloitte
που εκπονήθηκε για λογαριασμό του δήμου Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη του
ιδρύματος Rockefeller και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στα πλαίσια
συμμετοχής του δήμου στο «δίκτυο των 100
Ανθεκτικών Πόλεων» από το 2014-2015 και του μνημονίου συνεργασίας του με
την Παγκόσμια Τράπεζα, ρίχνει περισσότερο φως στην υπόθεση. Πρόκειται για έναν
από τους 4 πυλώνες της «Στρατηγικής για τη Θεσσαλονίκη 2030» και πρόκειται να
παραδοθεί στην επόμενη δημοτική και περιφερειακή διοίκηση για αξιοποίηση και
ενσωμάτωση στο επερχόμενο ΕΧΣ για το Παράκτιο Μέτωπο. Επιπλέον, η εκπόνηση
αναπτυξιακού σχεδίου για το παραλιακό μέτωπο ήταν υποχρέωση του Δήμου, σύμφωνα
με όσα προέβλεπε και το Μνημόνιο Συνεργασίας που είχε υπογράψει με την ΕΤΑΔ και
το ΤΑΙΠΕΔ, με το οποίο είχε παραχωρηθεί η παραλία στον δήμο για 49 χρόνια.
Σύμφωνα με τους μελετητές, για την εκπόνηση
της μελέτης, εξετάστηκε η αγορά ακινήτων της πόλης καθώς και τα αναπτυξιακά
πλάνα φορέων και κράτους, τόσο σε σχέση με το παραλιακό μέτωπο όσο και ευρύτερα
(ΟΛΘ, ΣΒΕ, ΣΕΒΒΕ, Σύλλογος Εξαγωγέων κλπ). Μετά τη διαμόρφωση του πρώτου πλάνου
και αξιοποιώντας «διεθνείς καλές
πρακτικές», κατέληξαν σε:
·
προτάσεις
για «δημιουργία πόλων έλξης κατοίκων και τουριστών
·
ανάλυση
των δυνατοτήτων χρηματοδότησης
·
«οδικό
χάρτη» υλοποίησης
Σχετικά με την χρηματοδότηση λήφθηκαν υπόψη
οι περιορισμοί σχετικά με τη χρηματοδότηση του ΔΘ για την προηγούμενη ανάπλαση
της Ν. Παραλίας και για αυτό έγινε επεξεργασία σεναρίων για ιδιωτική
χρηματοδότηση (δηλ. ιδιωτικές επενδύσεις, ΣΔΙΤ, παραχωρήσεις κλπ).
Το παραλιακό μέτωπο του ΔΘ χωρίζεται στη
μελέτη σε 4 Ζώνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία:
Ζώνη Α – Η ευρύτερη περιοχή πίσω από
το λιμάνι
Διαθέτει άδεια κτιριακά κελύφη (παλιά
βυρσοδεψία) και φθηνά ακίνητα για οικιστική χρήση καθώς και επενδυτικές
προοπτικές λόγω: ιδιωτικοποίησης ΟΛΘ, επέκταση ΜΕΤΡΟ, επικείμενη σιδηροδρομική
σύνδεση και εγγύτητα με το ιστορικό κέντρο. Προς το παρόν ένα μεγάλο τμήμα της
είναι εκτός σχεδίου πόλης. Προτείνεται ανάπλαση μεγάλης κλίμακας με μικτές
χρήσεις, ώστε να γίνει το “νέο κέντρο” της πόλης. Σε αυτήν θα
συμπεριλαμβάνεται η περιοχή ανέγερσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος, που σύμφωνα
με το ήδη γνωστό σχέδιο στα πέριξ του θα δημιουργηθεί Μητροπολιτικό Πάρκο στο
Π.Σ.Σ., χώροι πρασίνου μαζί με εμπορικό κέντρο. Η περιοχή κρίνεται
κατάλληλη για την εγκατάσταση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Για παράδειγμα
προτείνεται η εγκατάσταση ελαφριάς βιομηχανίας και επαγγελματικής στέγης στο
πρώην Στρ. Μυστακίδη.
Η ζώνη χωρίζεται σε 2 υποδιαιρέσεις, την ζώνη
Α1, όπου θα εγκατασταθεί το Μουσείο Ολοκαυτώματος, το Μητροπολιτικό Πάρκο κλπ
και τη ζώνη Α2, που είναι πιο υποβαθμισμένη και εκτός σχεδίου πόλης. Εκτιμάται
ότι στην πρώτη θα δοθεί ώθηση στις ιδιωτικές επενδύσεις από τα ευρωπαϊκά και
κρατικά κεφάλαια που θα εισρεύσουν για δρομολογούμενα έργα. Για τη ζώνη 2
προτείνονται 2 σενάρια διαχέιρισης: α) η μελλοντική ένταξή της στο ΓΠΣ του ΔΘ,
μετά την αναβάθμιση της Α1, η οποία θα ανεβάσει την αξία γης στην περιοχή και
το ενδιαφέρον του ιδιωτικού τομέα, β) εκπόνηση ΕΧΣ με συγκέντρωση γης από το
ΔΘ, έργα αναβάθμισης και στη συνέχεια διαμοιρασμό της.
Ζώνη Β – Η «Παλιά Παραλία»
Εκτροπή της αυξημένης κυκλοφορίας των
οχημάτων, διαπλάτυνση της αποβάθρας προς τη θάλασσα, πεζοδρόμηση της Λεωφ.
Νίκης και κάθετων διόδων προς τη θάλασσα, αναπλάσεις πλατειών (πχ Πλ.
Φαναριωτών, Πλ. Ελευθερίας), πράσινο, δημιουργία “ανοικτών χώρων” με υποδομές
για “δράσεις” και “δραστηριότητες” στην περιοχή. Η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση
είναι σχεδόν εξασφαλισμένη και συνίσταται η σύμπραξη με ιδιωτικά κεφάλαια και
ΜΚΟ. Για τη συντήρηση των λειτουργικών εξόδων και τη συντήρηση των
εγκαταστάσεων και των δραστηριοτήτων προτείνεται η σύσταση “Ταμείων Κατοίκων” -
Συνοικία Βελτίωσης της επιχειρηματικότητας (Bussiness Improvement District
(BID)). Ειδικά αυτή η πρόταση έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Παραθέτουμε από την
μελέτη:
“BUSINESS IMPROVEMENT DISTRICT (BID)
(Συνοικία βελτίωσης της επιχειρηματικότητας)
• Η Business Improvement
District (BID) ή συνοικία φόρου υπεραξίας, είναι μια οντότητα στην οποία οι
ιδιοκτήτες ακινήτων ψηφίζουν για την έναρξη, διαχείριση και χρηματοδότηση
συμπληρωματικών υπηρεσιών ή βελτιώσεων πέραν των βασικών υπηρεσιών που
παρέχονται από τις τοπικές αρχές (σε αυτή την περίπτωση, από τον δήμο
Θεσσαλονίκης).
• Στο πλαίσιο της BID,
οι ιδιοκτήτες ακινήτων ή/και επιχειρήσεων πραγματοποιούν συλλογική εισφορά
(«ειδικά τέλη») για τη συντήρηση, καθαριότητα, ασφάλεια, ανάπτυξη και προώθηση
της συνοικίας τους
• Συνήθως, οι BID
διευθύνονται από ένα τοπικά ελεγχόμενο, μη κερδοσκοπικό διοικητικό συμβούλιο
που αποτελείται από ιδιοκτήτες ακινήτων, μισθωτές εμπορικών χώρων, κατοίκους
και εκλεγμένους αξιωματούχους
• Οι BID μπορούν να
λειτουργήσουν ως σύνδεσμος ανάμεσα στη δημοτική αρχή και παράγοντες γειτονιών
ΤΕΛΗ & ΧΡΕΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ
• Τα τέλη ή/και τα
διόδια ιδιωτικών οχημάτων είναι χρεώσεις που επιβάλλονται στους χρήστες
ιδιωτικών οχημάτων από τοπικές οντότητες με σκοπό να μειωθεί η κυκλοφοριακή
συμφόρηση και να αντιμετωπιστεί η ρύπανση του περιβάλλοντος σε μεγάλα αστικά
κέντρα
• Μη φορολογούμενο
έσοδο που αποσκοπεί στην ανάκτηση λειτουργικών εξόδων”
Ζώνη Γ – Η «Νέα Παραλία»
Ανάπλαση της ανάπλασης. Πλήρης εκμετάλλευση
των περιουσιακών στοιχείων του ΔΘ (γυάλινα περίπτερα, Maison Crystal κ.α.) με
ΣΔΙΤ, παραχωρήσεις και εκμισθώσεις. Εγκαταστάσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος,
“δραστηριότητες”. Παραχώρηση χώρου σε ιδιώτη για τη δημιουργία υπόγειου
πάρκινγκ με αντάλλαγμα τη συντήρηση του υπέργειου πράσινου. Μετεγκατάσταση των
Ναυτικών Ομίλων στον Κελάριο Όρμο στη
Ζώνη Δ και στη θέση τους να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις παράκτιας αναψυχής με
πλωτούς κυματοθραύστες, πισίνες, εστιατόρια κλπ.
Ζώνη Δ – Η περιοχή του Κελλάριου Όρμου
- Μεγάλης
κλίμακας ανάπλαση με μικτές χρήσεις.
- Καθαρισμός
της μόλυνσης από την περιοχή
- Ενοποίηση
των αθλητικών εγκαταστάσεων του Ποσειδωνίου με τους Ναυτικούς Ομίλους σε
ένα αθλητικό κέντρο
- Ανάπλαση
του Μεγάρου Μουσικής για συνεδριακή αξιοποίηση
- Εμπορικές
εγκαταστάσεις στην περιοχή του πρώην 12ου Δημοτικού και των Μύλων
Αλλατίνη, Μουσείο Βιομηχανίας
- Για
τη χρηματοδότηση προτείνονται ΣΔΙΤ, με το ΔΘ σε ρόλο προωθητή του
εγχειρήματος με στόχο να βρεί επενδυτές, στους οποίους θα παραχωρηθεί η γη
και θα αναλάβουν την ανάπλαση, να πείσει του κατοίκους για τα οφέλη της
επένδυσης κλπ.
Συνολικά προτείνονται 11 πόλοι έλξης κυρίως
εμπορικού και τουριστικού ενδιαφέροντος, σε όλο το μήκος του μετώπου, οι οποίοι
διανθίζονται με υποσχέσεις για πράσινο, ανοιχτούς χώρους, ποδηλατόδρομους και
πεζόδρομους. Ο εκπρόσωπος του ΔΘ στην εκδήλωση παρουσίασης της μελέτης πρόσθεσε
στα παραπάνω τη δημιουργία μαρίνων και θαλάσσιας συγκοινωνίας. Σε μια
περιορισμένη κριτική που διατυπώθηκε, η απάντησή του ήταν πως για όλα γίνονται
στη “βάση αξιοποίησης των δημόσιων ακινήτων και υποδομών”, καθώς το πράσινο, οι
ανοικτοί χώροι και η συνδεσιμότητα αδυνατούν να υλοποιηθούν με δημόσιες
επενδύσεις.
Κρατώντας τα παραπάνω ας δούμε τι γίνεται στο
Δήμο Καλαμαριάς. Στην παραλιακή ζώνη της Καλαμαριάς υπάρχουν κηρυγμένες δασικές
εκτάσεις, αρχαιολογικοί χώροι, διατηρητέα κτίρια, στοιχεία που τονίζουν την
ιδιαιτερότητα της παράκτιας ζώνης του δήμου ως περιοχή προστασίας και
διαφύλαξης. Υπάρχουν επίσης και περιοχές “φιλέτα”. Τέτοιες είναι το Στρατόπεδο
Κόδρα και η πλαζ-μαρίνα της Αρετσούς. Η μαρίνα της Αρετσούς έχει έκταση 78
στρέμματα και βρίσκεται στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ, έχοντας περάσει πιο πριν από τον
ΕΟΤ και στη συνέχεια από την ΕΤΑΔ ΑΕ (Εταιρία Αξιοποίησης Ακινήτων Δημοσίου
ΑΕ). Στο παρελθόν έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για την εμπορευματική της
αξιοποίηση. Σύμφωνα με πολύ πρόσφατες δηλώσεις του εκτελεστικού προέδρου του
ΤΑΙΠΕΔ, μέσα στο επόμενο δίμηνο θα προκηρυχτεί διαγωνισμός για την παραχώρηση της μαρίνας. Μέχρι
στιγμής έχει ολοκληρωθεί το σχετικό ΕΧΣ και αναμένεται η ολοκλήρωση της ΣΜΠΕ
που θα το συνοδεύει. Μετά την ολοκλήρωση της ΣΜΠΕ και της σχετική διαβούλευσης
θα ακολουθήσει η έκδοση του ΠΔ έγκρισης του ΕΧΣ και της ΣΜΠΕ, η παρουσίαση
μελετών του ΤΑΙΠΕΔ και διαβούλευση με το Δήμο Καλαμαριάς και τους τοπικούς
φορείς.
Η μαρίνα σήμερα διαθέτει 242 θέσεις
ελλιμενισμού για σκάφη μέχρι 30 μέτρα. Στόχος του ΤΑΙΠΕΔ είναι αυτοί οι αριθμοί
να αυξηθούν και να χτιστούν υποδομές και να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την
τουριστική χρήση της μαρίνας και ο χώρος να αναπτύξει εμπορική και οικιστική ανάπτυξη.
Μια γεύση για το τί μπορεί να είναι αυτή η ανάπτυξη της μαρίνας Αρετσούς, δίνει
το σχέδιο για την μαρίνα της Πυλαίας στην περιοχή της “Απολλώνειας Πολιτείας”.
Εκεί, σε πολύ ρηχότερα νερά και ανάμεσα σε δυο ρέματα (το ένα είναι ο
Ανθεμούντας), σχεδιάζεται η δημιουργία μαρίνας 440 θέσεων, 9 εκ των οποίων
προορίζονται για mega yacht μήκους 35 ως 75 μέτρων. Επίσης θα ανεγερθούν 6 κτίρια 5.548 τ.μ. (τράπεζα, καταστήματα
υγειονομικού ενδιαφέροντος, εμπορικά καταστήματα κλπ) και πάρκινγκ 270 θέσεων.
Η έκταση θα παραχωρηθεί στο δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη από το ελληνικό δημόσιο, με
σύμβαση με το Υπ. Τουρισμού. Στους όρους της σύμβασης αναφέρονται ρητά και με
λεπτομέρεια η δέσμευση του δήμου για την υλοποίηση των παραπάνω.
Στην παρούσα κατάσταση της μαρίνας Αρετσούς
υπάρχουν καταστήματα (Remezzo, ταβέρνα
και του πολιτιστικού συλλόγου “Προποντίδα”) που τελούν υπό δημοτική διαχείριση
και δεν περιλαμβάνονται στο ΕΧΣ του ΤΑΙΠΕΔ. Το χρησιδάνειο για το Remezzo και την πλαζ Αρετσούς έχουν λήξει από
το τέλος του 2013 και ο Δήμος έχει ζητήσει από το ΤΑΙΠΕΔ την ανανέωσή του,
προσκομίζοντας παράλληλα και ένα “αναπτυξιακό σχέδιο” για την περιοχή, το οποίο
φυσικά κινείται στην ίδια ρότα. Άλλωστε, οι δηλώσεις της σημερινής διοίκησης
(ΚΙΝΑΛ(ΠΑΣΟΚ) - ΝΔ) ότι “το παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς είναι… μοχλός
κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης” και ότι βλέπει η
ίδια βλέπει την παραλία της Καλαμαριάς ως μέρος του ενιαίου παραλιακού μετώπου,
“με ενιαίο πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, που θα πρέπει να περιλαμβάνει
όλη τη θαλάσσια ζώνη”, σε συνδυασμό με όσα αναπτύξαμε προηγουμένως για το
τμήμα του ΔΘ, δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για τη μορφή της ανάπτυξης που
διαφημίζει. Τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα μόλις φτάσουμε τις θέσεις της
δημοτικής διοίκησης χρηματοδότηση των σχεδίων. Ο κ. Μπακογλίδης δηλώνει πως θα
στηρίξει την ιδιωτική επένδυση που θα αναπλάσει την περιοχή και θα λειτουργήσει
τις υποδομές, καθώς “λόγω εμπειρίας … ο δήμος δεν μπορεί να κάνει τον
επιχειρηματία και να λειτουργήσει παρόμοιες επιχειρηματικές δραστηριότητες”.
Ακριβώς στην ίδια ρότα κινείται και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κάνει
κριτική στην τωρινή διοίκηση, για την μη επαρκή στήριξη της
επιχειρηματικότητας.
Το στρατόπεδο Κόδρα είναι ακόμα ένα τμήμα της
παραλίας της Καλαμαριάς που εντάσσεται στα ευρύτερα σχέδια εκμετάλλευσης του
παραλιακού μετώπου. Και αυτό πολλές φορές πέρασε τον κίνδυνο της
εμπορευματοποίησης. Σύμφωνα με το το ΓΠΣ του Δήμου Καλαμαριάς έχει
χαρακτηριστεί χώρος πρασίνου – ελεύθερος χώρος, ενώ μικρά τμήματά του προορίζονται
για Πολιτιστικές Λειτουργίες. Το παραπάνω δεν ήρθε από μόνο του, ήταν και
αποτέλεσμα της δράσης των κομμουνιστών στο Δήμο και των εκλεγμένων δημοτικών
συμβούλων με τη Λαϊκή Συσπείρωση, που μαζί με το λαό της Καλαμαριάς απέσπασαν
αυτή τη δέσμευση. Είναι φανερό όμως ότι χρειάζεται επαγρύπνηση και κινητοποίηση
ώστε αυτό το βήμα να μην μείνει μετέωρο ή να οδηγήσει σε πισωγύρισμα, ειδικά
υπό το φως των εξελίξεων που τρέχουν. Στις μέχρι τώρα διακηρύξεις της ΠΚΜ και
της διοίκησης του Δήμου Καλαμαριάς, γίνεται λόγος για ανάπλαση και αξιοποίηση του Στρατοπέδου Κόδρα μέσα στα
πλαίσια του εγχειρήματος “Παράκτιο Μέτωπο” με αναφορά στο σεβασμό των όσων
προβλέπει το ΓΠΣ. Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε η η έγκριση της πολεοδομικής
οργάνωσης έξι περιοχών σε τέσσερις Δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος
Θεσσαλονίκης από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με την υπογραφή της
χρηματοδότησης γενικών, ειδικών και τοπικών χωρικών σχεδίων από τον
Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολο Τζιτζικώστα. Μέσα σε αυτά συμπεριλαμβάνονται:
α) η εκπόνηση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για την επίλυση των προβλημάτων
και στην αναβάθμιση της παραλιακής ζώνης της Καλαμαριάς και β) Ειδικό Χωρικό
Σχέδιο για το πρώην στρατόπεδο Κόδρα (300 στρ.) με σκοπό την αξιοποίησή του ως
υπερτοπικού πάρκου πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού και πολιτιστικών λειτουργιών.
Χρειάζεται προσοχή. Αυτοί που διαχρονικά ευθύνονται για την συστηματική
υποβάθμιση και εγκατάλειψη του Κόδρα,
αντικειμενικά οδηγούν στην εμπορευματοποίηση του και στην παράδοσή τους ως
ώριμο φρούτο σε ιδιώτες, που κριτήριό τους έχουν το κέρδος, άρα η όποια
προσφορά – αξιοποίηση προς το λαό, θα
είναι ένα εμπόρευμα το οποίο θα πληρώνει όποτε έχει ανάγκη να το
χρησιμοποιήσει, ένα εμπόρευμα στο οποίο δεν θα έχουν πρόσβαση όλοι. Όταν ο
χώρος παραχωρήθηκε στο δήμο, η διοίκηση του Δήμου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) σε σύμπνοια με την
παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων δήθεν ακομμάτιστων προσπάθησαν να
στρέψουν το βλέμμα του λαού αλλού και όχι στα
σκληρά επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα
που παζαρεύει η κυβέρνηση με τους θεσμούς, στις πολιτικές παραχώρησης στο
μεγάλο κεφάλαιο των δημόσιων εκτάσεων. Προσδοκούν άλλωστε, για ίδιο όφελος, να
καρπωθούν πολιτικά το «πυροτέχνημα» της δήθεν παραχώρησης του Κόδρα «για το
καλό της πόλης», κρύβοντας τότε και τώρα επιμελώς στις λεπτομέρειες τα
πραγματικά δεδομένα της συμφωνίας τους με την κυβέρνηση :
·
Ότι ο Δήμος, ενώ δεν διαθέτει δικούς του
πόρους για την αξιοποίηση του Κόδρα, δεν θα πιέσει ή διεκδικήσει επαρκή
χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
·
Ότι προωθούν «παραχώρηση» της πλαζ Αρετσούς,
και ότι θα συνδράμουν στην προσπάθεια της κυβέρνησης για την πώληση της μαρίνας
Αρετσούς όπως δείξαμε πριν, ακόμα κι αν στα λόγια διακηρύττουν το αντίθετο.
·
Ότι για
το ΝΑΤΟικό στρατόπεδο υποκριτικά κρύβονται πίσω από τη «σταδιακή» απομάκρυνσή
του.
Όλα αυτά είναι ζητήματα που το ΚΚΕ, η Λαϊκή Συσπείρωση
ανέδειξαν έγκαιρα στο λαό της Καλαμαριάς.
Συνοψίζοντας,
γίνεται πλέον αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για κάτι αυτοδιοικητικό, για το όραμα
ενός ή λίγων Δημάρχων, ούτε καν του Περιφερειάρχη. Πρόκειται το επιχειρηματικό
ενδιαφέρον οικονομικών μεγαθήριων. Ισραηλινοί, Σαουδάραβες, Αμερικάνοι, Ρώσοι
και Έλληνες επιχειρηματίες ήδη αγοράζουν εμβληματικά κτήρια της πόλης, έχουν
βλέψεις για άλλα ανενεργά κτήρια ώστε τα μετατρέψουν σε ξενοδοχεία, εμπορικά
καταστήματα ή υπηρεσίες, αναζητούν νέους χώρους για ανέγερση νέων τέτοιων
υποδομών και παίρνουν θέση στον ανταγωνισμό. Έχουμε να κάνουμε με Σ.Δ.Ι.Τ.
Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα από ιδιώτες που θα εμπλακούν και θα
ελέγχουν για 40-100 χρόνια τα έργα, στα οποία θα εμπλακούν, προκειμένου να
βγάλουν κέρδη από τις επενδύσεις, με το αντίστοιχο έμμεσο ή άμεσο αντίτιμο για
τους δημότες που θα χρησιμοποιούν το κάθε έργο.
Και όλα αυτά
συμβαίνουν σε μια Θεσσαλονίκη που δεν θα είναι απλά ένας αναβαθμισμένος
τουριστικός προορισμός, ούτε μόνο κόμβος διαμετακομιστικού εμπορίου σύμφωνα με
τα σχέδια για το λιμάνι, τον κόμβο Κ16 της λαχαναγοράς, τα κέντρα logistics
που θα αναπτυχθούν κ.ά. Η πόλη μετατρέπεται σε κόμβο αντιθέσεων μεγάλων
συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας – Ε.Ε –
Κίνας. Γίνεται πέρασμα αγωγών φυσικού αερίου (στην εγγύτητά της) και στη βάση
αυτή εντάσσεται στη ζώνη οικονομικών ανταγωνισμών και μετατρέπεται σε
επικίνδυνη ζώνη για το λαό της περιοχής.
Τα διάφορα αντισταθμιστικά
οφέλη που προβάλλονται όπως οι καθαρισμοί ρυπασμένων περιοχών, το όποιο πράσινο
και ελεύθερος χώρος δοθεί δεν είναι από μόνα τους κακά. Κανείς λογικός άνθρωπος
δεν θα πει όχι σε κάτι καλύτερο από πριν. Όμως εδώ δεν γίνεται κριτική για το αν
μια περιοχή με μπάζα καθαριστεί και γίνει πράσινο ή κάτι άλλο. Εδώ κρίνεται ότι
αυτού του είδους η ανάπτυξη και ο προσανατολισμός παραγκωνίζει έργα που έπρεπε
να είναι σε άμεση προτεραιότητα και που σε σύγκριση με αυτό το έργο θα απέδιδε
μια πολύ ανώτερη ποιοτικά καθημερινότητα στο λαό της πόλης. Άλλωστε είναι
αυτός, ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, που μπορεί να υπάρχει μόνο για το
κέρδος είναι που υποβάθμισε και μόλυνε περιοχές και στοίβαξε εκατομμύρια
εργαζόμενων και λαϊκών ανθρώπων σε ανήλιαγες και χωρίς ανάσα γειτονιές. Είναι ο
ίδιος δρόμος ανάπτυξης που τώρα επιλέγει να υλοποιήσει αυτό το σχέδιο,
αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την αντιπλημμυρική και αντισεισμική θωράκιση, την
άμεση βελτίωση τον οδικών μεταφορών και συγκοινωνιών για την ασφαλή και φθηνή μετακίνηση
του λαού, την ύδρευση και την αποχέτευση, που εδώ στην Καλαμαριά, στον 21ο
αιώνα ακόμα ολοκληρώνεται (Β’ Φάση του αποχετευτικού). Αλήθεια, τί θα συμβεί σε
μια θεομηνία (π.χ. πλημμύρα ή σεισμός), στους κατοίκους των δήμων μας αλλά και
στους τουρίστες που οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι
θέλουν να προσελκύσουν με αυτό το σχεδιο; Γιατί ωφέλιμα έργα για το λαό να
γίνονται μόνο τόσο όσο και όταν ακριβώς συμφέρει το κεφάλαιο, προκειμένου να
υποστηριχτεί η δράση του, όπως στην περίπτωση του Παράκτιου Μετώπου;
Σ’ ότι αφορά το
«εισόδημα» που διαφημίζουν ότι θα αναπτυχθεί θέλουμε να επισημάνουμε ότι τα
ξενοδοχεία της πόλης είχαν πληρότητα 100% τα τελευταία 2 χρόνια στη
Θεσσαλονίκη, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν βελτίωσαν τη ζωή τους
στο ελάχιστο. Στις αναπλάσεις, και τις νέες κατασκευές δεν θα καλέσουν μικρά
συνεργεία οικοδόμων, κάποιους ελεύθερους επαγγελματίες, μηχανικούς κ.λ.π. Αυτά
τα έργα θα γίνουν από μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους πιο εξειδικευμένους και
όλα αυτά δεν θα απλωθούν για να έχουν δουλειά χιλιάδες άνεργοι. Αυτού του
είδους οι κατασκευές σημαίνουν μικρότερο εργατικό δυναμικό, αλλά πολύ πιο
συγκεντρωμένο ίσως και μεταφερόμενο από άλλες χώρες, με μεγαλύτερο ποσοστό
μισθωτής εργασίας και ταυτόχρονα με προέλευση από περισσότερους
«κατεστραμμένους» αυτοαπασχολούμενους ή μισοπρολετάριους, είτε μηχανικούς και
επιστήμονες είτε τεχνίτες, οικοδόμους και εργοδηγούς. Το δείχνουν τα μεροκάματα
και οι απολύσεις στο ΜΕΤΡΟ αλλά και η κατασκευή του ΤΑΡ.
Οι εργαζόμενοι και
τα λαϊκά στρώματα με το τσακισμένο εισόδημα και χωρίς εργασιακά δικαιώματα, θα
βρουν εμπόδια στο να απολαύσουν τις υπηρεσίες που θα προσφέρουν αυτές οι
υποδομές. Οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι πρασίνου (όπως είναι και τα πρώην
στρατόπεδα) αποτελούν λαϊκή περιουσία και πρέπει να γίνουν αποκλειστικά
περιβαλλοντικοί - οικολογικοί χώροι πρασίνου και αναψυχής, ελεύθεροι για όλο το
λαό, χωρίς καμιά εμπορευματοποίηση των χρήσεων
τους, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους. Οι εργαζόμενοι και ο
λαός της πόλης από τέτοιους χώρους έχουν ανάγκη από χώρους που θα βελτιώνουν
τις περιβαλλοντικές συνθήκες στις γειτονιές, που θα δίνουν ανάσα ζωής στην πόλη
και θα προστατεύουν τη λαϊκή περιουσία.
Σε διαφορετική περίπτωση, όπου οι χώροι αυτοί
εμπορευματοποιούνται, είτε από το αστικό κράτος, είτε από τους δήμους, θα
υπάρχουν αρνητικές συνέπειες για τη ζωή των λαϊκών οικογενειών και νέα βάρη θα
προστεθούν στα χαράτσια που έχουν ήδη στις πλάτες τους. Η κατάσταση λοιπόν που
δημιουργείται σήμερα σε όλη τη χώρα (αντίστοιχα σχέδια προχωράνε και στην
Αττική) είναι ασφυκτική. Κάθε δημόσιος ή ελεύθερος χώρος γίνεται εμπόρευμα. Η
θάλασσα, ο αέρας, ο ήλιος, το βουνό «υποκλίνονται» στην κερδοσκοπία και την
άναρχη ανάπτυξη του καπιταλισμού. Η διασκέδαση, η ξεκούραση και η αναψυχή του λαού,
από δικαίωμα γίνεται εμπόρευμα.
Απέναντι στο «τσουνάμι» των ιδιωτικοποιήσεων,
απαιτείται να ξεδιπλωθεί ένα μαζικό κίνημα για την υπεράσπιση του δημόσιου
χώρου, για την προάσπιση της ποιότητας ζωής. Ποιότητας που συνδέεται τόσο με τη
ποιότητα του περιβάλλοντος, όσο με τη ποιότητα της εργασίας και τη ποιότητα της
κατοικίας. Όλα αυτά δέχονται ταυτόχρονη επίθεση, με έναν κοινό παρονομαστή : το
επιχειρηματικό – καπιταλιστικό κέρδος. Η μόνη επιλογή που έχει ο λαός είναι να αντισταθεί και να
αντεπιτεθεί, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να πάρει στα χέρια του τον
πλούτο που παράγει. Να διεκδικήσει να γίνουν λαϊκή περιουσία τα λιμάνια, οι
παραλίες, τα αεροδρόμια, ο ορυκτός πλούτος, οι επικοινωνίες, οι συγκοινωνίες,
όλα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να
αντιμετωπίζουμε ξεκομμένα κανένα στόχο πάλης και διεκδίκησης.
Επισημαίνουμε σε αυτή τη φάση ορισμένα
ζητήματα που πρέπει να είναι η πυξίδα όλων όσων θέλουν πραγματική αναβάθμιση
προς όφελος των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων:
- Χρειάζεται
να διασφαλίζεται η δωρεάν πρόσβαση και χρησιμοποίηση των υποδομών από το
λαό. Ο σχεδιασμός αυτών να περιλαμβάνει χρήσεις αθλητισμού, πολιτισμού κ.α
- Οι
παρεμβάσεις να κινούνται στη λογική της διεύρυνσης του δημόσιου χώρου και
όχι πιθανού περιορισμού του με εγκατάσταση χρήσεων μεγάλων εμπορικών ή
τουριστικών επιχειρήσεων, περίκλειστων μαρίνων κλπ.
- Χρειάζεται
ακόμα να προβλέπονται εκ των προτέρων μέτρα για τη χρηματοδότηση της
συντήρησης, της λειτουργίας και στελέχωσης υπηρεσιών χωρίς επιπλέον
φορολογική επιβάρυνση μέσω της τοπικής φορολογίας.
- Να
τηρηθούν χρονοδιαγράμματα, να αποφευχθούν επιπλέον χρηματοδοτήσεις και να
αξιοποιηθούν πραγματικά οι τεχνικές υπηρεσίες της Περιφέρειας και των
Δήμων.
Υπάρχει τέτοια
εμπειρία από τους Δήμους στους οποίους η Λαϊκή Συσπείρωση ανέλαβε τη διοίκηση.
Ο δήμαρχος Κ. Πελετίδης και ο Δήμος στην Πάτρα ανάπλασαν σε χρόνο ρεκόρ, με
ελάχιστα έξοδα και με την εργασία των υπαλλήλων του δήμου κι όχι ιδιωτών και
εργολάβων μια μεγάλη έκταση-σκουπιδότοπο και την απέδωσαν ελεύθερη στο λαό.
Πρόκειται για το Νότιο Πάρκο της Πάτρας, για οποίο ο δήμαρχος κάθισε στο εδώλιο
του κατηγορουμένου επειδή δεν πήγε κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης που
παραδίδει στο κεφάλαιο χώρους για εκμετάλλευση, και αθωώθηκε, έχοντας τον
κινητοποιημένο λαό της πόλης στο πλάϊ του. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που
γίνεται αυτό. Έχει ξαναγίνει και για άλλα θέματα. Τέτοιους δημάρχους,
περιφερειάρχες, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους έχουν ανάγκη οι
εργαζόμενοι.
Βέβαια στα πλαίσια
της αναρχίας της παραγωγής, της εμπορευματοποίησης της γης, της απουσίας
κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού δεν είναι δυνατόν να παράγονται έργα που να
καλύπτουν ολοκληρωμένα τις λαϊκές ανάγκες και ταυτόχρονα να μην αδειάζουν οι
τσέπες μας από την άμεση και έμμεση φορολογία. Οι επισημάνσεις μας και η
τεκμηριωμένη κριτική που κάναμε και που
θα ακολουθήσει χρειάζεται να αποτελέσουν ζητήματα διεκδίκησης, για να αποσπάσουμε ότι περισσότερο μπορούμε
για την κάλυψη των αναγκών μας.
Επειδή η «ανάπτυξη» δεν είναι
κάτι ουδέτερο, οι διάφορες χωροταξικές ρυθμίσεις
δεν αποτελούν ουδέτερες τεχνοκρατικές επιλογές. Καθορίζεται από το ποιος ελέγχει την οικονομία και
επομένως την εξουσία, ποιο είναι το αποτέλεσμά της και ποιος
ωφελείται από αυτό.
Σε αντίθεση με την πολιτική της κεντρικής εξουσίας και των
παρατάξεων που υιοθετούν και υλοποιούν αυτή την πολιτική στην περιφέρεια μας,
ως «Λαϊκή Συσπείρωση» και ως Κ.Κ.Ε., επιδιώκουμε την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας σε άλλη βάση, στα πλαίσια μιας άλλης εξουσίας της λαϊκής εξουσίας με
λαϊκή οικονομία.
Μόνο μέσα στα πλαίσιο ενός τέτοιου
ριζικά διαφορετικοί δρόμου ανάπτυξης μπορεί να υπάρξει χωροταξικός σχεδιασμός προς όφελος του λαού.
Και αυτός απαιτεί μια κοινωνική οργάνωση,
όπου η γη και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία
και η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό
έλεγχο, με κριτήριο τη διευρυνόμενη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Σ’ έναν τέτοιο ριζικά διαφορετικό τρόπο παραγωγής και
κοινωνικής ανάπτυξης, ο χωροταξικός σχεδιασμός θα αποτελεί τη «χωρική έκφραση»
του οικονομικού κεντρικού σχεδίου προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Θα μπορεί να
εκπληρώνει στόχους που σε συνθήκες καπιταλισμού είναι αλληλοαποκλειόμενοι και
γι’ αυτό εμφανίζονται από την άρχουσα τάξη ως αντιφατικοί όπως: προστασία του φυσικού περιβάλλοντος,
ισόρροπη ανάπτυξη των κλάδων της οικονομίας και των περιοχών της χώρας (πχ,
Παράκτιο Μέτωπο Θεσσαλονίκης), φιλολαϊκή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου,
φιλολαϊκή αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, με αμοιβαία επωφελείς
συμφωνίες με ταυτόχρονη αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του συνόλου των
εργαζόμενων.
Σε τέτοιες συνθήκες, ο χωροταξικός σχεδιασμός θα μπορεί να
εξασφαλίζει επαρκείς, ασφαλείς, ευρύχωρες, κατάλληλες λαϊκές κατοικίες, επαρκείς
υποδομές κοινής ωφέλειας (π.χ. αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία,
αντισεισμική θωράκιση, υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών κ.ά.) νοσοκομεία,
εκπαιδευτικά ιδρύματα και ελεύθερους χώρους, που να καλύπτουν το σύνολο των
αναγκών του λαού, γρήγορες, φθηνές και ασφαλείς μεταφορές για τους εργαζόμενους
στον τόπο εργασίας και αναψυχής, πραγματική πρόσβαση στη θάλασσα και στους
ορεινούς όγκους για ανάπαυση, ασφαλή κτήρια και υποδομές των εργασιακών χώρων.
Τα απαραίτητα έργα για την υλοποίηση των αναγκών αυτών, θα
σχεδιάζονται και θα κατασκευάζονται από τον ενιαίο κρατικό φορέα κατασκευών
που, απαλλαγμένος από το κυνήγι του κέρδους, θα μπορεί να διασφαλίζει
μεγιστοποίηση της ποιότητας, ελαχιστοποίηση της δαπάνης εργατικής δύναμης και
πρώτων υλών και σχεδιασμό των έργων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες. Η αύξηση της
παραγωγικότητας της εργασίας θα μεταφράζεται σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου,
σε μείωση των ωρών εργασίας, σε περισσότερο και ποιοτικότερο ελεύθερο χρόνο για
τους εργαζόμενους, απελευθερώνοντας τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και
δίνοντάς τους τη δυνατότητα πραγματικής αξιοποίησης των υποδομών.
Ο
ελληνικός λαός δεν πρέπει να επιτρέψει την παράδοση της "γης και του
ύδατος" στους επιχειρηματικούς ομίλους ούτε να κάνει θυσιάσει το τσάκισμα
της ζωής του στο βωμό της ανάκαμψης της κερδοφορίας τους. Η όποια ανάπτυξη
μπορεί να φέρει ο καπιταλιστικός δρόμος που βιώνουμε θα βασίζεται στην παραπέρα
εξαθλίωση των εργαζομένων, σε μισθούς πείνας, σε ανύπαρκτα δικαιώματα, στην
καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ο μονόδρομος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων ευρύτερα
είναι η πρόταση του ΚΚΕ για τη ΛΑΪΚΗ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ
ΕΛΕΓΧΟ- ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ.
Είναι η
μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος
στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού
δρόμου ανάπτυξης. Η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου
εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση.
Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες
και σύντροφοι
Για όλα αυτά απαιτείται σήμερα η ισχυροποίηση του
ΚΚΕ παντού, σε δήμους, περιφέρειες, στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές όποτε
κι αν γίνουν. Γιατί πρέπει να δυναμώσει η εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση
απέναντι στη βαρβαρότητα που ζούμε και υποστηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ και οι
φασίστες της ΧΑ από κοινού. Η ενίσχυση
της επιρροής του ΚΚΕ παντού, που μπορεί να αποτυπωθεί και στις πολλαπλές
εκλογικές μάχες του 2019, θα είναι «καταλύτης» για να ενισχυθεί η προοπτική
αποτελεσματικής αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική και την αστική
στρατηγική στην Π.Κ.Μ., και στους Δήμους. Θα είναι «καταλύτης» για να δυναμώσει
η διεκδίκηση, η ελπίδα, ο στόχος της ριζικής ανατροπής.
Η δική μας δέσμευση είναι ότι θα
στηρίξουμε, θα προβάλουμε τις ανάγκες του λαού μας, των εργαζόμενων, της
νεολαίας στην πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και όσων την προωθούν
και τη στηρίζουν. Και πιστεύουμε ότι σε αυτό το δρόμο μπορούμε να συναντηθούμε
με αρκετούς άλλους συναγωνιστές, άσχετα αν συμφωνούμε σε όλα, και αυτό θα
εκφραστεί και στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Κεντρικής
Μακεδονίας, στο Δήμο Καλαμαριάς, σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες.
